Veel besparen, veel vrijheid

De deur van een enorm huis in Swifterbant zwaait open. Voor de deur een oude auto, vol met deuken en afbladderende lak. „Hij rijdt”, lacht Lamboo. „En dat is eigenlijk het enige dat je wil met een auto, toch? Hoe hij eruit ziet, maakt me niets uit.” Toen Lamboo een paar jaar geleden een huis verkocht, midden in de economische crisis, bleef ze zitten met een hypotheekschuld van 40.000 euro. Met haar nieuwe partner Kasper Kooij zocht ze een huis en een manier om de schuld zo snel mogelijk af te lossen. „We hebben gekeken in Haarlem, waar we best wat hadden kunnen kopen. Maar dan hebben we een mooi en duur huis, en moeten we zoveel werken dat we er niet van kunnen genieten.” De knop ging om. Het stel ging in Swifterbant wonen (een dorp in Flevoland) en binnen twee jaar was de schuld afgelost. „En toen zijn we maar gewoon doorgegaan”, lacht de schrijfster van het boek Duur huis, nooit thuis over haar ’lifestyle’. „Door bewuste keuzes te maken over wat we wel en niet willen, besparen we aan de ene kant heel veel geld”, legt ze uit. Door met haar gezin in Swifterbant te gaan wonen bijvoorbeeld, in een huis waaraan al 160.000 is afbetaald, besparen ze honderden euro’s per maand in vergelijking met een woning in Haarlem, bijvoorbeeld. „En allerlei verzekeringen gingen de deur uit. Een kapotte telefoon kun je ook betalen uit spaargeld. Áls die telefoon al kapot gaat, want vaak betaal je jaren verzekering zonder hem te gebruiken.” Inmiddels zijn er ook twee kinderen: Cooper, van bijna vijf, en Bowie van anderhalf jaar oud. „Die krijgen tweedehands speelgoed”, legt de moeder uit. „Die zien dat verschil echt niet. Bijna alle meubels zijn tweedehands, de auto rijdt door tot hij op is en ik ga nooit naar de Action om rommel te kopen die je eigenlijk niet nodig hebt. Dat scheelt al zo veel.” Omdat op alles, van boodschappen tot alle denkbare vaste lasten, bespaard wordt, hoeft er minder gewerkt te worden. Kasper werkt in de ochtend en Renée gemiddeld zo’n drie dagen per week. „Daar redden we het mee”, legt ze uit. „En dat geeft veel vrijheid. Als het lekker weer is, gaan we met z’n allen zomaar naar het strand. En als we een leuk weekend willen, vertrekken we op het laatste moment met zijn allen naar Disneyland Parijs. Omdat we niet onnodig geld uitgeven aan een woning waar we niet in willen wonen, houden we wat over voor dat soort dingen.” Binnen een paar jaar werd er al 160.000 euro afbetaald aan het huis in Swifterbant. Als het gezin op dit tempo doorgaat, is het huis over tien jaar afbetaald. „Mits we hier blijven wonen”, lacht Lamboo. „We zijn nog wel van het verhuizen.” Haar man springt bij: „En ook verhuizen kost geld.”