Onthutsend beeld van agressie in azc’s

Waarom lopen gemeenten in het hele land te hoop tegen de Noord-Afrikaanse asielzoekers die overlast veroorzaken in asielzoekerscentra? Burgemeester Heijmans van Weert, die in 2016 al de trom roerde over notoire lastpakken, geeft daar duidelijkheid over. Op verzoek van De Telegraaf geeft hij inzage in de dossiers van twee probleemgevallen. Die schetsen een onthutsend beeld. Mo* is 25 jaar oud als hij op 19 september 2016 aankomt in de voormalige legerkazerne aan de rand van Weert, midden in het groen tussen de villa’s. Drieënhalve maand later krijgt hij huisarrest tijdens oud en nieuw. Hij is één van de zes notoire lastpakken voor wie burgemeester Heijmans tijdens de jaarwisseling een speciaal noodbevel regelt. De ervaren burgemeester stak hiermee zijn nek uit, en oogstte in het hele land bijval. Maar in de eigen driehoek kreeg hij het aan de stok met het Openbaar Ministerie. Het bevel was niet in de haak, zeiden de magistraten stellig. Justitie weigerde zelfs de mannen strafrechtelijk te vervolgen die zich niet aan het noodbevel hielden. Dat was niet de eerste keer dat leden van de groep criminelen ontkwamen aan de rechtbank, blijkt uit twee geanonimiseerde persoonsdossiers uit de groep van zes die De Telegraaf mag inzien. Het zijn volgens Heijmans casussen die perfect illustreren hoe een klein groepje Noord-Afrikanen de sfeer op azc’s overal in het land verpest. Onhandelbaar Mo komt niet voor niets naar Weert: de Marokkaan is onhandelbaar in het azc in Ter Apel. Twee dagen voor hij naar Limburg gaat, seponeert het Openbaar Ministerie een aangifte tegen hem van een mishandeling en ook nog een bedreiging. Half augustus registreerden COA-medewerkers in Borculo ’agressie en geweld tegen personen fysiek’, een zin die ook in Weert in de weken erna een paar keer in het logboek wordt toegevoegd. Omdat het COA verplicht is hem op te vangen tijdens de procedure, valt er weinig te straffen. De zwaarste sanctie is gedwongen verhuizing (weg bij kameraden die net zoveel overlast veroorzaken), gevolgd door het inhouden van het wekelijkse leefgeld van ruim twaalf euro. Meer dan dit mag het COA niet doen, zelfs als het niet bij overlast blijft. Bewoners betrappen Mo op het stelen van een gsm van een mede-asielzoeker. De Marokkaan probeert nog te voorkomen dat ze naar de politie stappen door hen vijftig euro zwijggeld te bieden, maar dat is vergeefs. Het is niet de eerste keer dat hij tegen de lamp loopt: Mo wordt er zelfs van verdacht gestolen spullen te helen vanuit zijn kamer in het azc, en hij verkoopt er ook merkkleding en telefoonhoesjes, en zelfs drugs. Als hij daar tenminste zelf niet aan zit. Voor Aziz* (29) is het huisarrest tijdens de jaarwisseling niet de eerste keer dat hij een gebiedsstraf krijgt. Van 26 november tot en met 10 december was het alleen andersom, en moest hij buiten het azc blijven. Zijn daden worden ook daarbuiten bekend, als hij in de trein in het gezicht van een medereiziger spuugt. Op Twitter regent het boze reacties als een getuige het tafereel beschrijft op het sociale medium. Niet bang De reden dat Aziz twee weken weg werd gestuurd door het COA is ernstiger: midden in de nacht mishandelde hij een medebewoner en bedreigde hem met een mes en dat was niet voor het eerst. Als bewakers hem meenemen, gooit hij buiten het wapen in de bosjes. Het relaas van de ordebewaarders spreekt boekdelen. „Onderweg begon hij al minachtend tegen de beveiliger te vloeken. Hij wilde graag dat wij de politie zouden bellen, hij gaf aan dat hij niet bang was voor de politie en al helemaal niet voor de beveiliging, deze zou al helemaal niks voorstellen of kunnen.” Als ze de politie bellen, vindt Aziz het welletjes, en vertrekt uit de ruimte en loopt weer naar zijn kamer. Een half uur later arriveert de eerste politieauto, de agenten wachten op versterking voor ze naar binnen gaan. Mo doet de deur open en zegt meteen tegen de agenten dat hij het was die heeft geslagen. Als de beveiligers ook Aziz wenken om met de agenten te praten, escaleert de boel opnieuw. Aziz begint te vloeken, en scheldt een getuige uit voor verrader. Als hij met Mo ook uitvaart tegen de agenten, worden de twee in de boeien geslagen. Het slachtoffer doet meteen aangifte, maar ziet de kansen op vervolging nog in het azc slinken. Want geen van zijn kamergenoten die getuige was, durft tegen de agenten zijn mond open te doen. *Mo en Aziz zijn gefingeerde namen.

Onthutsend beeld van agressie in azc’s

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Omstreden Netanyahu in de tang bij extreemrechtse ministers

Met deze trucs kijk je ’verborgen’ films en series op Netflix

Buitenlands afval is ’big business’: is het Romeinse vuil topje van de ijsberg?

Komende jaren meer oplaadpunten in Europa tegen ’laadstress’