Vinger aan de pols bij OLVG

Te lezen valt dat de financiële resultaten onder druk staan en dat het ziekteverzuim onder personeel enorm hoog is bij het ziekenhuis. Zo wordt afgelopen zomer in een verslag tussen een overleg tussen de patiëntenraad en de raad van bestuur gesteld: „Met de financiën gaat het op dit moment niet goed. In de loop van het voorjaar is OLVG in een vicieuze cirkel gekomen. Er is een begroting gemaakt op een resultaat van een goed afgesloten 2017. In 2018 wil OLVG hetzelfde resultaat behalen als in 2017. Dat beoogde resultaat brengt met zich mee dat er sowieso tien tot twaalf miljoen euro aan autonome kostenstijging verwerkt moet worden. Er zijn bij het ziekenhuis kostenverhogingen doorgevoerd als gevolg van de cao. Daarnaast speelt er tariefdruk vanuit de verzekeraar.” Die kostenstijging is normaal gesproken haalbaar, maar het lukt OLVG op dit moment niet. „OLVG zit halverwege het jaar beneden het break-evenpunt. Dit is teleurstellend en er moet wat gebeuren.” Door het faillissement van het Slotervaartziekenhuis is een bizarre situatie ontstaan op de Amsterdamse ziekenhuizenmarkt. Het zet extra druk op de overgebleven ziekenhuizen. Met bijvoorbeeld een afdeling voor spoedeisende hulp in West, is het OLVG al snel het eerste en dichtstbijzijnde ziekenhuis waar mensen, die hulp nodig hebben, naartoe gaan nu de eerste hulp van het Slotervaart gesloten is. Ziekteverzuim „Over de financiën zijn we inderdaad niet tevreden”, zegt Jeroen van Roon, lid van de raad van bestuur van het OLVG. „We willen graag dat het ziekenhuis elk jaar genoeg overhoudt om zijn investeringen voor de komende jaren te kunnen doen. Een gezonde winst willen we maken. Dat hoeft geen exorbitante winst te zijn zoals bij Google, maar wel wat voor ons werkbaar is.” De enorme werkdruk zorgt voor een hoog verzuim onder het personeel dat zich uit de naad werkt. „Het verzuim binnen OLVG is inderdaad aan de hoge kant”, stelt Van Roon. „Te hoog wat ons betreft.” „De verzuimanalyse 2017 wijst uit dat het OLVG een bovengemiddeld hoog ziekteverzuim heeft ten opzichte van de regio, branche en de STZ-ziekenhuizen” (een groep van 26 samenwerkende ziekenhuizen, waaronder OLVG), zo staat in de businesscase Verzuim en Vitaliteit. „Dit gegeven vraagt om actie.” Het verzuim moet worden teruggedrongen en het werkplezier moet terugkomen. Berekend is dat de verzuimkosten in 2017 ruim 21 miljoen euro bedroegen. Het verzuimpercentage was gemiddeld 5,2 procent. Per dag zijn dus gemiddeld 223 van de 4295 fte’s niet inzetbaar. „Als het verzuim 0,5-procentpunt lager was, zou 21,5 fte extra ingezet kunnen worden. Dat betekent een besparing van twee miljoen euro.” Het verzuim is zo groot dat er wachtlijsten zijn voor een spreekuur bij de bedrijfsarts. Dit betreft niet alleen verzuimspreekuren, maar ook spreekuren die ingezet kunnen worden om verzuim te voorkomen. Zzp’ers Een extra tegenvaller is dat de kostenpost van mensen die niet in loondienst zijn, sterk stijgt. Van Roon: „We hebben relatief veel mensen zien overschakelen van een dienstverband in loondienst naar die van zzp’er. Voor het ziekenhuis is dat duur en het heeft een negatief effect gehad op de resultaten. Tegelijkertijd voelen zzp’ers zich minder onderdeel van het team. Dat zorgt weer voor extra werklasten bij het vaste personeel.” Voor een ziekenhuis is het gewenst om een deel van het personeel als zzp’er in te zetten. „Dat is functioneel om de pieken en dalen op te vangen”, zegt Van Roon. „Maar het zijn er nu veel meer dan ons lief is en dat kost veel geld. Ideaal zou zijn als een paar procent van het personeel als zzp’er bij een ziekenhuis werkt. Maar als het om tientallen procenten gaat, wordt het moeilijk. Door de tekorten op de arbeidsmarkt heeft het personeel nu de luxe zich als zzp’er aan ons te kunnen binden.” De ondernemingsraad heeft de raad van bestuur gevraagd niet alleen in te zetten op de werving van nieuwe medewerkers, maar vooral ook op het behouden en motiveren van de zittende medewerkers. Er moet meer ruimte komen voor de hoge werkdruk en tegelijkertijd moet het werkplezier worden vergroot. Dure stad Er wordt volgens Van Roon in de huidige tijd heel veel van ziekenhuizen gevraagd. De bevolking vergrijst en de zorgkosten nemen toe. „We worden kort gehouden door de verzekeraars. Daardoor moeten we elk dubbeltje drie keer omdraaien. Tegelijkertijd is het gemiddelde inkomen van een ziekenhuismedewerker niet zodanig dat ze kunnen wonen in een stad als Amsterdam die snel duurder wordt. De stad moet weer aantrekkelijk worden gemaakt voor ziekenhuispersoneel.” Door het chronische gebrek aan personeel kan het OLVG niet het aantal patiënten helpen dat het zou willen. Het ziekenhuis heeft grote moeite met het invullen van cruciale functies. Zo is er onder andere een groot tekort aan personeel voor op de operatiekamers. „Daar balen we van”, zegt Van Roon. „Daardoor kunnen we weer minder in rekening brengen bij de zorgverzekeraars en maken we minder omzet. Het is een vicieuze cirkel. Op dit moment verwachten we over heel 2018 een bescheiden positief resultaat. Dat is veel minder dan gehoopt, maar er is geen sprake van grote financiële zorgen. Maar het moet wel beter. We zijn een solide ziekenhuis en hebben reserves opgebouwd. Onze situatie is niet te vergelijken met Slotervaart.” Tot slot heeft het OLVG, behalve twee grote ziekenhuizen in Oost en West, ook nog een dependance op de Spuistraat, midden in de binnenstad. Het aantal bezoekersaantallen daar zou tegenvallen en het filiaal zou niet rendabel zijn. Sluiting zou onderdeel van een discussie zijn, maar een woordvoerster bezweert dat daar nimmer sprake van is geweest.