Onze zon schiet constant plasmadeeltjes om zich heen. Dat zorgt voor een soort bubbel, waar ook de aarde in zit. Die bubbel, de heliosfeer, beschermt ons tegen kosmische straling. Aan de rand gaan de plasmadeeltjes langzaam over in de eindeloze ruimte tussen de sterren, het zogeheten interstellaire medium. De deeltjes daar komen niet van de zon, maar uit de rest van het heelal. Het grensgebied is onontgonnen terrein voor wetenschappers. ,,Door het werken aan Voyager voel ik me als een verkenner. Alles wat we zien is nieuw'', zei hoofdonderzoeker John Richardson.

Sinds 5 november blijkt de Voyager 2 geen plasmadeeltjes meer te meten. Daaruit maakt de NASA op dat hij ons zonnestelsel heeft verlaten. Drie andere instrumenten aan boord bevestigen dat. In 2012 ging zijn broer Voyager 1 hem voor, als eerste door mensen gemaakte object ooit.

"De Voyager 2 blijft ongeremd doorvliegen, met een snelheid van ruim 55.000 kilometer per uur"

De Voyager 2 is in augustus 1977 gelanceerd. De informatie die hij naar de aarde stuurt, doet er 16,5 uur over om aan te komen, ook al gaat dat met de snelheid van het licht.

De Voyager 2 blijft ongeremd doorvliegen, met een snelheid van ruim 55.000 kilometer per uur. Over ongeveer 300 jaar komt hij bij de Oortwolk, een gigantisch gebied van ruimterotsen en miniplaneetjes. De wolk is vernoemd naar de Nederlandse sterrenkundige Jan Oort. Mogelijk komen veel kometen hiervandaan. Waarschijnlijk heeft de Voyager 2 ongeveer 30.000 jaar nodig om daar doorheen te vliegen. Over 40.000 jaar komt hij voor het eerst een ster tegen.

Twee andere sondes, de Pioneer 10 en de Pioneer 11, zijn ook in het grensgebied van het zonnestelsel, maar zij doen het niet meer. Het is niet bekend aan welke kant van de grens ze zijn. Pioneer 10 komt over 2 miljoen jaar aan bij de ster Aldebaran, Pioneer 11 vliegt de komende 4 miljoen jaar als een spookschip richting het sterrenbeeld Adelaar.