De obsessie met witte mannen

„Wit is niet een neutrale term”, zegt cultuurfilosoof dr. Sid Lukkassen (31). „Er zit een radicale politieke agenda achter. Wie ’wit’ gebruikt in plaats van ’blank’ onderschrijft de opvatting dat Nederland een racistisch land zou zijn.” Lukkassen reageert op kritiek dat de Top 2000 een bastion zou zijn van ’witte, oude mannen’ - volgens een Volkskrant-medewerker een ’leger aan mannen zonder kleur’. Lukkassen: „Het is identiteitspolitiek: die is komen overwaaien uit de Verenigde Staten, waar de verhoudingen tussen rassen een heel andere geschiedenis heeft. Het is een racistisch verhaal omdat mensen worden beoordeeld op basis van hun huidskleur. Kwalijk.” Identiteitspolitiek kent kenmerken toe aan sociale groepen op basis van etnische achtergrond, seksuele voorkeur, gender of religieuze identiteit. ’Witten’ zijn in die optiek per definitie schuldig aan onrecht dat minderheden - zwarten, moslims, vrouwen, homoseksuelen – wordt aangedaan. Zo kan een ’witte’ Top 2000 een illustratie worden van sociaal onrecht. Gruwel De Nederlands-Turkse Ondernemer Aylin Bilic (43) ervaart die nadruk op etniciteit als een verschrikking. „Ik heb bewust nooit bij de overheid gesolliciteerd omdat allochtonen daar een voorkeursbehandeling krijgen. Het staat me tegen dat geprobeerd wordt om veranderingen af te dwingen terwijl die organisch tot stand moeten komen. Ik gruwel ook van het idee dat ’oude, witte mannen’ overal maar de schuld van krijgen.” Bilic ergerde zich aan een krantencolumn waarin de - vrouwelijke, allochtone - auteur suggereert om het lidwoord ’het’ te schrappen omdat allochtonen het juiste gebruik ervan niet onder de knie zouden kunnen krijgen. „Dat is verheerlijken van domheid. Je past je taal toch niet aan de zwakste schakel aan?” Ook de van oorsprong Poolse gedragsdeskundige Mila Mazurczak (55) reageert verbaasd: „Ik word hier echt heel boos van. Polen heeft in de geschiedenis als land lang niet bestaan, maar door de taal leefden wij voort als volk. Dus: doe normaal! Ik maak ook fouten in het Nederlands, nou en?” Een landelijke krant klaagde over het gebrek aan allochtonen in kerstadvertenties: ’Nul mensen met een niet-westerse migratieachtergrond!’. Voor socioloog en journalist Herman Vuijsje (72) een goed voorbeeld van een ’geforceerde sprint om de burgers diversiteit door de strot te duwen’. In zijn boek Zwartkijkers beargumenteert Vuijsje dat Nederlanders veel minder racistisch zijn dan identiteitsdenkers doen voorkomen. „Minderheden kennen wel achterstanden, maar over een aantal jaren zal dat zijn rechtgetrokken. Media berichten vaak veel te eenzijdig en ook wel beledigend over de ’racistische achterhoede’, die de tekenen des tijds niet zou verstaan. Daarmee zetten ze hele groepen burgers weg als ’deplorables’ (tokkies - red.).” Kwaliteiten Sid Lukkassen waarschuwt: „Hardwerkende allochtonen zijn met identiteitspolitiek niet gediend. Die krijgen te horen dat hun succes te danken is aan hun huidskleur in plaats van aan hun kwaliteiten. Neem de Top 2000: artiesten moeten daar in staan wegens de kwaliteit van hun muziek, niet omdat ze wit, zwart, bruin of geel zijn.”