Vrouwen krakkemikkiger dan mannen

Vooral in problemen met bewegen is het verschil tussen mannen en vrouwen groot. Volgens Tanja Traag van het CBS heeft dat twee oorzaken. „Aan de ene kant is het een heel basaal verschil tussen mannen en vrouwen”, legt ze uit. Fysiotherapeut Rens Reijsenbach is dat met haar eens: „De biomechanica van mannen en vrouwen verschilt enorm. Het bekken, het belangrijkste scharnierpunt in het menselijk lichaam, is totaal anders: zo kunnen vrouwen veel makkelijker een spagaat maken dan mannen. Het bekken is als een tafeltje waarop de rest van het lichaam staat.” Hij vertelt dat het vrouwelijk lichaam zo is gebouwd dat het vaker fysieke klachten oplevert. Dat is orthopedisch chirurg Michiel van Trommel het met hem eens. „In algemeenheid zit er een verschil in het bewegingsapparaat van mannen en vrouwen. Maar wat ook elke orthopeed weet, is dat vrouwen zich sneller melden wanneer ze ergens last van hebben dan mannen.” Vrouwen geven de klachten eerder aan dan mannen, maar dat is niet per se negatief. „Vrouwen kun je vaak het advies geven een beetje rustig aan te doen, terwijl er bij mannen vaak al iets stuk is als ze zich eenmaal melden.” De tweede oorzaak voor het verschil tussen mannen en vrouwen zijn ziektes. „Omdat het verschil al vanaf twaalf jaar ontstaat, is duidelijk dat er meer achter dit verschil zit”, aldus Traag. „Huisartsbezoeken zijn ook meegerekend. Vrouwen zijn gevoeliger voor ziektes aan het ’bewegingsapparaat’.” Zoals ook de 29-jarige Amber Bindels, die CP (Cerebrale Parese) heeft. Gisteren was ze te gast op de nieuwjaarsreceptie van de koning, samen met haar kersverse echtgenoot Jos van Ginneken. Ze vertelt dat het voor de grote groep Nederlanders die moeite heeft met bewegen in Nederland goed geregeld is, maar het nog veel beter kan. „Als je in Nederland gewoon thuis blijft zitten, is er niets aan de hand. Maar je wil wel graag naar buiten.” Zuchtende buschauffeurs Ze vertelt over de provincie Zeeland, waar slechts vier stations zijn die voor haar en haar rolstoel toegankelijk zijn, en de bussen in haar woonplaats Tilburg. „Ik kán wel de bus in, maar dan krijg ik een zuchtende buschauffeur omdat hij uit zijn hokje moet komen om de plank uit te leggen. Dan krijg ik de vraag waarom ik geen begeleider heb. Terwijl het juist zo fijn is om zelfstandig op pad te gaan.” Haar man Jos helpt haar inmiddels zo veel mogelijk. „Maar probeer maar eens een taxi te vinden waar mijn rolstoel in past. En als ik met vrienden afspreek om koffie te drinken, kom ik soms niet eens hun huis in, omdat ze drempels hebben van hier tot daar.”