Monsterzege hockeyers in Europese titelstrijd

Al te veel conclusies vielen er evenwel niet te verbinden aan de ruime doelcijfers. Akkoord, eerder deze maand, tijdens een vierlandentoernooi in Barcelona, bleven beide ploegen nog steken op een 2-2 gelijkspel. In vergelijking daarmee was het in ieder geval een ander duel. Maar enkele tactische aanpassingen binnen zijn team volstonden voor een duel waarin eenrichtingsverkeer troef was. Spanje is al jaren niet meer de grootmacht die het ooit was in het mondiale hockey. De ploeg stond vier maal in de finale van het Europese toernooi. In 1974, toen het decor vormde, werd het toenmalige West-Duitsland met 1-0 verslagen. Elf jaar later, tijdens Leipzig 2005, trok Nederland in de eindstrijd met 4-2 aan het kortste eind. Even zovele malen moesten de Spanjaarden zich tevreden stellen met zilver. In 2003 nam Duitsland in Barcelona de beslissende reeks strafballen beter, in 2007 won Nederland in Manchester met 3-2. De Spanjaarden floreerden in de jaren waarin Maurits Hendriks aan het roer stond. De huidige technisch directeur van sportkoepel NOC*NSF reeg in zijn periode op het Iberisch Schiereiland, tussen 2001 en 2009, de successen aaneen. Hij nam in zijn laatste jaar afscheid op het absolute hoogtepunt van het Spaanse hockey, toen tijdens Peking 2008 olympisch zilver werd veroverd. Het zijn zoete herinneringen voor de Zuid-Europeanen, die op de Olympus en ver daarbuiten nimmer meer zo ver reikten. Londen 2012 werd afgesloten met de zesde plaats, vier jaar later in Rio eindigde de formatie één plaats hoger. Op Europese kampioenschappen verging het Spanje sindsdien nog slechter. 2009 was het jaar dat de ploeg voor de laatste maal door de poulefase kwam. Met wedstrijden tegen zwakke broeder Oostenrijk en België, de nummer twee van de Spelen in Rio, lijkt tijdens de editie van 2017 in Amstelveen kans op herhaling gering. Spanje kan nog slechts hopen op een wonder – en bidden dat Francisco Cortés zijn vorm van zaterdagavond vast houdt. De doelman van de Spanjaarden heeft alles in zich om uit te groeien tot dé cultheld van het toernooi. Niet alleen is hij met zijn 34 jaar de oudste speler in Amstelveen en kan niemand tippen aan de acht EK’s die inmiddels achter zijn naam staan. Kiko, zoals zijn bijnaam luidt, maakt vooral furore door het verhaal dat hij pas vrijdagavond in Amstelveen arriveerde. De sluitpost heeft nu eenmaal een vaste baan en kon van zijn werkgever geen vrij krijgen voor iets triviaals als deelname aan een EK hockey. Tegen Nederland hield de dappere Cortés welgeteld 24 minuten stand, daarna was het verzet gebroken. Seve van Ass brak de ban uit een strafcorner, waarna Valentin Verga (in zijn 150e interland) en Mink van der Weerden vanaf de kop van de cirkel met een ziedende sleeppush de ruststand op 3-0 bepaalden. In de tweede helft was het beste er definitief van af bij de conditioneel matige Spanjaarden. Mirco Pruijser, opnieuw Verga en Bob de Voogd (twee maal) troffen doel. Diego Arana redde de eer voor Spanje: 7-1. Een duel waar verder geen conclusies aan mochten worden verbonden, waarschuwde bondscoach Max Caldas na afloop. Met het treffen tegen de Belgen maandag op het programma weigerde hij zich wijselijk rijk te rekenen. ,,Wij leven van wedstrijd naar wedstrijd. Dit was een eerste stap in de goede richting. Meer niet.’’