Ook hechte vriendschappen en liefde dankzij Twitter

’Nou mensen. De longkanker belde aan. Binnenkort is het leven dus op. Ik heb van jullie genoten en ik hoop jullie ook van mij. Gegroet!’ Deepak Bikharie, destijds net 40, wond er geen doekjes om. De IT’er uit Leiden – met de Twitternaam @deepvanbinnen – ging sterven en hij zette die onheilstijding op Twitter. De reacties waren overweldigend. Volgers die Deepak Bikharie nooit in levenden lijve hadden ontmoet, reageerden massaal in een poging om hem een hart onder de riem te steken. Toen Bikharie vier maanden later stierf, op 4 december 2017, kwamen enkelen van zijn Twittervrienden zelfs naar de traditionele Hindoestaans-Surinaamse crematie. „Het is verbazend hoeveel mensen hem en ons trouw bleven tijdens zijn ziekte en daarna”, zegt Bikharies vriendin Edith Roosendaal (43). „Zelfs nu krijg ik nog berichtjes met de vraag hoe het met mij gaat. Deep was zo geliefd omdat hij altijd de waarheid schreef, zonder te kwetsen. Juist op sociale media kon hij alles heel goed uitleggen en dat sprak mensen aan. Verder had hij niks mee. Hij had lupus (ernstige huiduitslag, red.) in z’n gezicht, had een kleurtje, was heel erg klein – van alles waar mensen over zouden kunnen oordelen. Maar op sociale media speelt dat geen rol.” Fenomeen Twittervriendschappen zijn een bijzonder fenomeen, merkte ook zakenman en fervent twitteraar Erik de Vlieger (59). De Vlieger is zakelijk actief in Portugal, waar hij meest verblijft, maar hij bemoeit zich op Twitter nadrukkelijk met de ontwikkelingen in Nederland. In de ’rechtse’ Twitterhoek, waarin ook Bikharie actief was, is De Vlieger, met bijna 35.000 volgers, een belangrijke stem. Zo kwam het dat De Vlieger ook ondernemer Peter Anshof – hij heeft zijn ’saaie’ achternaam Jansen officieel laten aanpassen – leerde kennen. Anshof, uit Den Bosch, noemde zich op Twitter ’De gewone man’ wat was te merken aan zijn tweets: die lazen als – soms wat grove – berichten van een blanke man van middelbare leeftijd die zich ergert aan de uitwassen van de multiculturele samenleving. De Vlieger: „Ik had destijds een radioprogramma en liet Peter inbellen. Zo begon onze vriendschap. Peter ging ook vlogs maken, dan had hij wel eens een cognacje op en ging leuk acteren en zette dat op YouTube. Soms wat te uitgesproken, maar daar waarschuwde ik hem dan voor. Dat nam hij ook wel van mij aan. Hij was geen extreem mens.” Afgelopen jaar werd Anshof ernstig ziek. Op 7 november maakte hij met een tweet openbaar dat hij van plan was om, op 63-jarige leeftijd, euthanasie te plegen: ’Ik heb er de kracht niet meer voor. Beter dood dan langer vechten. En Feyenoord speelt zo kut!’ De volgende dag meldde Anshofs familie, via diens Twitteraccount, aan 8254 volgers dat Peter was gestorven: ’Vanmiddag is onze man, vader en opa overleden. Voor de vriend die op de uitvaart wil komen, graag een DM’. Een DM is een direct message – een persoonlijk bericht dat twitteraars, die elkaar volgen, naar elkaar kunnen sturen zonder dat anderen kunnen meelezen. Bagger Mark de Hollander (55) uit Oss besloot om naar de begrafenis te gaan, hoewel hij Anshof nooit persoonlijk ontmoette. „Ik had via DM wel contact met hem. Als gelijkgestemde voelde ik me solidair met Peter. Hij kreeg veel bagger over zich heen. Het leuke aan hem was dat hij met humor veel oploste.” Op de begrafenis werd een tekst van Erik de Vlieger voorgelezen. De Vlieger: „Ik was tijdens zijn ziekte Peters spreekbuis op Twitter geworden. Mensen wisten dat ik contact met hem had en vroegen: hoe is het met Peter?” Ook De Vlieger zou Anshof nooit ontmoeten, maar nog op de dag voor diens dood voerde hij een lang telefoongesprek met hem. „Dat er diepe vriendschappen kunnen ontstaan zonder dat mensen elkaar ooit hebben gezien, vind ik heel bijzonder. Ik heb aan Twitter vrienden overgehouden met wie ik dagelijks contact heb, ook telefonisch. We voelen een hechte verwantschap.” Anshofs tweelingbroer Paul Jansen (63), een gepromoveerd wetenschapper die zich specialiseerde in de omgang met dementie, is het met de politieke denkbeelden van zijn overleden broer en diens Twittervrienden grondig oneens. „Maar voor ons was het geweldig dat er rond zijn ziekte en overlijden zoveel mensen bleken te zijn die een goede band met Peter hadden opgebouwd en met hem meeleefden, ook al kenden ze hem alleen van Twitter. Wij Jansens schoppen nogal tegen de wereld. Peter had wat dat betreft op Twitter echt z’n plek gevonden.” Hoogbegaafd Edith Roosendaal heeft een vastgemaakte tweet op haar Twitteraccount @desduivelsch: Nog elke dag denk ik aan je Nog elke dag hou ik van je Nog elke dag mis ik je Nog elke dag realiseren zonder jou Elke dag de rest van mijn leven Elke dag zal nooit hetzelfde zijn Elke dag voor altijd zonder jou Wat zit je Deep in mij... elke dag. „Ik was erbij toen zijn long volliep en zijn rib brak tijdens een hoestbui. Ik hoorde het, zat naast hem. We kenden elkaar via Twitter: hij in Leiden, ik in Amsterdam, maar hij durfde nooit af te spreken wegens die lupus. Twee jaar lang hadden we intensief contact in DM. En toen eindelijk had hij de moed om me te ontmoeten. Hij kwam met een tas vol boodschappen, witte wijn, bier en een zakje wiet, altijd een zakje wiet. Het was meteen liefde. Ik wist: dit is mijn levensregisseur. Deep haalde alles uit het leven. Hij was hoogbegaafd, ging op jongere leeftijd al naar de middelbare school, studeerde vroeg af. Toen hij stierf op z’n 40e, was hij eigenlijk al 80.” Toen Deepak wegviel en Edith op zeker moment nog geen 48 kilo meer woog doordat ze in een depressie was geraakt, nam haar beste vriendin, die ze eveneens kent via Twitter, de regie in handen. „Zij haalde mij bij haar in huis en dwong me om aan te sterken.” Inmiddels gaat het beter, maar nog elke dag wil ze Deepak bellen. „We spraken iedere avond wel twee, drie uur over de telefoon.” Ze kenden elkaar zes jaar toen Bikharie de diagnose longkanker kreeg. „Hij zei letterlijk: doe je mee, of stopt het hier? Toen zei ik ’ja natuurlijk doe ik mee’, want ik hield van die man. Hij verbleef meestal bij mij in Amsterdam en werd gebracht door zijn broer of door zijn vrienden van de voetbal. Later is hij ingetrokken bij zijn moeder, daar was 24-uurs zorg. Hij nam dan bij mij ’vakantie’. In zijn stoel, achter zijn laptop, is hij overleden. Om half tien ’s ochtends, voor het Twitterscherm. Heel toepasselijk.”