Heel Holland Bakt: Van een doods mandje en lief zijn voor je deegje

In Heel Holland Bakt ging het er vanavond heet aan toe. Niet alleen liep het zweet van de deelnemers af door de hoge buitentemperatuur, ook de opmerkingen van André hielden niet over qua dubbelzinnigheid. „Ik sta hier naast de tent, o nee, het is Janny...’ Ze beginnen nu echt wel flauw te worden al die opmerkingen van André van Duin over Janny’s volslanke postuur. In dat opzicht mis ik Martine Bijl wel, die kon zo heerlijk van die vileine opmerkingen maken terwijl ze een rondje bij de bakkers maakte. Subtiele humor, zeg maar. De eerste opdracht vanavond was een groot zoet brood bakken. Gwenn hint meteen weer op zijn verblijf in Parijs; daar hoefde je nooit ’s morgens broodjes te bakken, want je liep maar de straat op en in de buurt waren wel vijf boulangeries. Ja, ja, Gwenn, praatjes vullen geen gaatjes. Rick heeft ook wat tekort aan aandacht gehad,want die gaat een beetje zenuwachtig lopen doen. En uiteindelijk geeft hij toe: hij is niet blij. Nee, Rick, wij zijn ook niet blij met jouw resultaat en trouwens ook niet met dat van Nico, want die was de zout vergeten. En die van Hans had te hard gebakken. En met Maarten kwam het al bij het eerste brood niet goed. Robèrt had ’m nog wel stiekem wat tips gegeven. „Je moet echt gaan werken aan je bakken”, voegt hij er later nog een keer aan toe. Die kan Maarten in zijn zak steken. En Ine was nog wel op snuffelstage bij de Turkse bakker geweest en die had met zijn handen over de hare haar geleerd hoe hard je moet kneden. Pech, dat werd ’m toch niet. „Ik vrees dat ik te lief ben geweest voor mijn deegje.” Of zoals Janny het zei: neem nog maar wat meer kneedles. Ben benieuwd of ze nog de kans krijgt om zich te revancheren, die Ine, of dat het nu na vanavond einde oefening is. Dan de technische opdracht: het tijgerbrood. Een mazzeltje voor de bakkers, want iemand was al zo vriendelijk geweest om het deeg voor hen te kneden. Een tijgerpapje eroverheen en klaar is kees. Maar ja, zo makkelijk is het natuurlijk weer niet. Het papje is de stug of het is veel te slap. En ook dat levert in de tent weer allerlei dubbelzinnigheid op. En na het begieten van het deeg is het weer, zoals heel veel in deze aflevering: wachten. En dan begint het oud-Hollands ovenstaren en daarna bij het gros van de bakkers: het losbikken van het tijgerbrood. Desalniettmin toont Robèrt zich aardig tevreden over de resultaten. Maar thuisbakkers, let erop: de naad van het brood moet aan de onderkant en het brood mag niet te plat worden. Weer wat geleerd... Het spektakelstuk is deze week: de gevulde broodmand. In de mand, die van deeg gemaakt moet worden, moeten minimaal drie verschillende broodjes gelegd worden. Maarten ziet de bui al hangen na zijn slechte prestaties en heeft ’s nachts nog geoefend op broodjes bakken. En Marjolein: die maakt zich druk over haar pompoenbroodjes. Die heeft ze thuis nog nooit echt goed gebakken... Waarom tart je het lot dan, Marjolein? Wil je laten zien dat jij ook wel eens een misbaksel hebt? Ine vertrouwt volledig op een batterij aan kookwekkers: ik ben nogal chaotisch. En Rick heeft iets bedacht om de juryleden van hun stuk te brengen: de hoorn des overvloeds, zou het hem helpen? Als Marjolein aangeeft dat haar pompoenbroodjes om te huilen zijn, gaat Maarten ook los op de emoties. „Het wordt huilen straks. Ik zal iedereen moeten gaan bedanken.” En kijkend naar zijn eindproduct: „Het is beter dan niets, maar eigenlijk zou ik dit niet zo aan mensen geven.” Punt gemaakt, Maarten. Want inderdaad jouw volgens Robèrt „doodse mandje” sleurt je er dit keer niet doorheen. En eigenlijk is het dan geen verrassing meer als Maarten aan het eind van de rit naar huis gestuurd wordt. En Marjolein? Hebben die pompoenbroodjes haar de das omgedaan? Wel nee! Marjolein werd voor de tweede keer in deze reeks Meesterbakker van de Week. Hoogtepunt: Ine: „Ik heb geoefend met de Turkse bakker. Zijn handen in mijn handen.” Dieptepunt: Het gezeur van André over Janny’s gewicht. Waarom moet daar telkens de nadruk opgelegd worden? Verzin eens wat echt grappigs, André! Verrassing: Marjolein begint langzamerhand iets meer los te komen. En geeft er toch wel blijk van dat zij ook wel zenuwachtig kan worden. Ben benieuwd wat we daar verder nog van gaan merken. Volgende week is het thema: feest!