Je mans achternaam aannemen: ouderwets?

Loes Singeling-Van der Voort (28) ging voor De Volkskrant op onderzoek uit. De Nederlandse feministe trouwde recent en nam de achternaam van haar echtgenoot aan. Reden: ze vindt die achternaam mooier en hij wordt bedreigd met uitsterven. Het voelde geen moment alsof ze haar eigen identiteit kwijtraakte. Haar moeder, niet het type dat in de jaren 50 haar bh in de fik stak, was niet blij met haar keus: "Hebben 'wij' daar dan zolang voor gevochten?"

Bezit

Volgens een Australische schrijfster is het aannemen van je mans achternaam een manier om jezelf als een soort ‘bezit’ over te dragen aan je partner. Anderen vinden het vooral ouderwets, zijn trots op hun eigen naam en vragen zich af waarom hun partner er niet voor openstaat om de achternaam van hun vrouw aan te nemen.

Bij elkaar horen

Hoe dan ook, er is nooit een wet geweest die zei dat de naam van de echtgenoot moet worden aangenomen. Tegenwoordig kiezen veel vrouwen voor hun mans achternaam, omdat het een gevoel van verbondenheid geeft; je laat op die manier zien dat je bij elkaar hoort.

Meepraten over dit onderwerp? Klik dan hier.