De vele uitvoeringen van Bachs lijdensverhaal worden niet afgesloten met een ovatie, althans niet in de kerk. Daar ligt de nadruk op de aangrijpende tekst, zoals tijdens de bekende uitvoeringen van vandaag in Naarden en in Leiden. Hoe meesterlijk de muziek ook is. Zo niet in de Obrechtkerk in Amsterdam-Zuid. Na een plechtige stilte barstte het publiek los in een langdurig applaus. ,,Hier kan alles!”, lachte organisator Susanne de Roy van Zuidewijn . Zij is een lokale CDA-politica en echtgenote van jhr. Barend de Roy van Zuidewijn , advocaat bij het Amsterdamse kantoor AKD. Als voorzitter van het organisatiecomité vertelde hij dat deze Matthäus vooral gericht is op jongeren en kinderen: „Wij zien het als een deel van hun opvoeding dat ze kennismaken met deze muziek.” ,,De eerste versie van de Matthäus die dirigent Willem Mengelberg in 1899 uitvoerde in Het Concertgebouw, duurde vier uur!”, wist Barend de Roy van Zuidewijn. Hij is overigens géén familie van prinses Margarita haar ex. De versie in ’Zuid’ duurde maar twee uur. Dat kon, omdat video-kunstenaar Rob Johannesma erbij was gehaald. Hij zou de geschrapte rollen uit het lijdensverhaal verbeelden in een film die tijdens de uitvoering werd vertoond. Alleen kon niemand er een touw aan vastknopen. Paul Beerkens , voorzitter van de Haarlemse Koorschool, suggereerde bij het uitgaan van de kerk: ,,We hadden er meer aan gehad als ze gewoon de teksten op de schermen hadden getoond!” Geen slecht idee, aangezien de tekstpagina’s in de haastig gemaakte programmaboekjes door elkaar waren gegooid. De goede boekjes, gedrukt in Duitsland, stonden toen namelijk nog aan de grens. Terwijl de tekst zo cruciaal is. Een klein lijdensverhaal voor de zo goed bedoelde organisatie.