Filmrecensie: Batman v Superman: Dawn of justice

De teller kwam te staan op 129.000 doden, 250.000 vermisten en een miljoen gewonden. Logisch dat Batman maar weinig vertrouwen heeft in de buitenaardse superheld.

In Batman v Superman: Dawn of justice wonen de twee gespierde volkshoeders in dezelfde wereld. Rijke weldoener Bruce Wayne (Ben Affleck) loopt in de eerste minuten ontsteld door de ruïnes van Metropolis en beseft dat hij misschien binnenkort zijn Batman-pak wel weer uit de kast moet trekken om erger te voorkomen.

Intussen probeert Superman (Henry Cavill) zijn dagelijks leven als journalist Clark Kent weer op te pakken. Maar ook hij kan niet stil blijven zitten, want zijn collega en liefje Lois Lane (Amy Adams) raakt verwikkeld in een complot dat verstrekkende gevolgen zou kunnen hebben. De spil daarin is schurk Lex Luthor, sterk neergezet door Jesse Eisenberg als een venijnige psychopaat.

Zoals de titel van de film al verraadt, moet dat verhaal leiden naar een ultiem gevecht tussen de populaire superhelden. Dat klinkt bespottelijker dan het daadwerkelijk uitpakt.

Met dank aan scenaristen Chris Terrio (Argo) en David S. Goyer (The dark knight) kan Batman v Superman: Dawn of justice volkomen serieus worden genomen. Op een sentimentele uitglijder halverwege na, bouwen ze hun plot solide op en zetten ze tegelijkertijd een geloofwaardig universum neer dat de komende jaren door nog meer helden bevolkt zal worden.

De aangekondigde Justice league moet daarmee een tegenhanger worden van de zeer succesvolle Avengers-reeks, waarin een andere groep superhelden ten strijde trekt. In tegenstelling tot zijn concurrenten pakt regisseur Zack Snyder (Man of steel, 300) dat nagenoeg humorloos aan.

Dawn of justice mikt meer op realisme. Met een stuk minder visuele bombarie dan we van deze regisseur gewend zijn en een verhaal over (massa-)manipulatie, ligt Snyder’s nieuwste film dichterbij The dark knight dan bij zijn eigen Man of steel. En dat is zonder meer een vooruitgang.