Spanning merkbaar op Schiphol

Toch is er voor de frequente luchthavenbezoeker iets merkbaar anders. „De spanning zit bij veel mensen onder de oppervlakte”, vertelt een barista van een espressobar. Een van haar eerste klanten vanochtend zou eigenlijk dinsdag naar Brussel vliegen. „Haar vlucht was natuurlijk gecanceld. Woensdag was ze zo nerveus om alsnog in het vliegtuig te stappen, vertelde ze me. Haar bestemming was nu een andere luchthaven in België. Ze kocht een flesje water. Haar handen trilden.” De barista noemt haar domein bij aankomsthal twee ‘het meest afgelegen plekje voor de douane’. Ze is zich na de aanslagen des te bewust van het open karakter van de luchthaven. „Voor de paspoortcontrole dan”, vult ze aan. „Er komen veel mensen samen, met allerlei nationaliteiten. Je kunt niet iedereen in de gaten houden.” Ze wijst naar de toiletten een paar meter verderop. „Als iemand kwade plannen wil voorbereiden, is dat een goede plek. Uit het zicht. Ik moest mezelf vandaag even toespreken zodat mijn gedachten niet met me aan de haal gingen.” In de 'Short Stop’ parkeergarage staat een auto van de marechaussee bij een geparkeerde gezinswagen met een Belgische kentekenplaat. De bestuurder, een man met pijpenkrullen en een keppeltje op, discussieert met twee beambten. Omstanders blijven nieuwsgierig staan. Een echtpaar uit Voorschoten – ze komen hun dochter uit New York ophalen – stoot elkaar aan. „Ik ben me meer dan anders bewust van wat er om me heen gebeurt”, zegt de vrouw. „De zichtbare aanwezigheid van marechaussee schept een bepaalde schijnveiligheid”, vindt ze. „Maar ze trekken ook direct mijn aandacht als ze ergens op afgaan.” Het is loos alarm, de bestuurder wordt gewezen op de barst in de rode reflectoren van zijn achterlicht. Achtergelaten koffers Vooral dinsdag was de sfeer gespannen, zegt de barman in het café bij aankomsthal drie. „Ook ikzelf lette op verdachte omstandigheden, zoals achtergelaten koffers.” Hij spotte een exemplaar. „De marechaussee kwam er direct op af. Gelukkig was de eigenaar niet ver.” Anouk Schrijver en haar moeder Yvonne kijken in vertrekhal drie naar een bord met vertrektijden. „Vlucht naar Sevilla… dertig minuten vertraagd”, leest Anouk. Of ze een spanning merkt op het vliegveld? „Welnee! Het leven gaat door. Net als ons bezoekje aan Spanje. Maar nu eerst: koffie.”