„In 2000 vertelt onderzoeksrechter Langlois mij over microsporen en duizenden haren gevonden in de geheime kelder in Marcinelle, het huis van Dutroux, en in de witte Renault Trafic van Dutroux”, zegt Bourlet. „Hij (onderzoeksrechter Jacques Langlois, red.) weigerde ze te analyseren.”

Bourlet vervolgt: „Er waren nog 28 onbekende DNA-sporen, waarvan twee van vrouwelijke genetische profielen. Ze hadden vergeleken moeten worden met het DNA van de verdachten.”

Er werd ook een niet-geïdentificeerd mannelijk DNA-spoor aangetroffen in de geheime kelder, herinnert de oud-rechter zich. „Niet gevonden in een haar, maar wel in microsporen (speeksel, bloed, sperma, tranen, zweet) op de binnenmuur van de kelder en gemengd met het DNA van Julie Lejeune.”

Prostitutie-baas

Een hele hoop verdenkingen wezen naar Niccolo Mazzara, Marcel Marchal en Michel Piro, aldus Bourlet. Dat het dossier na zijn pensioen zonder vervolg werd gesloten, geeft hem geen ’gerust geweten’, zegt hij.

Met name de zaak van Marcel Marchal had mogelijk iets kunnen opleveren. „Marchal, dat is de kerel van ’Brazil’, een hoerenbar in Blankenberge. Hij werd verdacht van mensensmokkel. We hebben zijn naam gevonden in de agenda van Marc Dutroux. Zijn bar was dicht bij het casino waar An en Eefje gezien zijn. Een buurman zegt zelfs dat hij de twee jonge meisjes samen met Dutroux voor de bar heeft gezien, rond middernacht op de avond van hun verdwijning. Waarom is men Marchal niet in Brazilië gaan zoeken om zijn DNA af te nemen en het te vergelijken met de 28 onbekende DNA-stalen van het dossier bis?”

Geliefde criticus

Bourlet is de afgelopen jaren altijd kritisch geweest op het onderzoek. Bekend werd een tv-fragment waarin hij een mevrouw die twijfelde aan het onderzoek, kordaat en ferm antwoordde. Zij vroeg of de mensen áchter Dutroux ooit zouden worden berecht. ’Si on me laisse faire!’, aldus Bourlet. Ofwel: ’Als men mij m’n gang laat gaan.’

In zijn memoires beschreef de aanklager hoe hij als criticus werd veracht door anderen ’van bovenaf’. Bourlet werd afgeluisterd, volgens hemzelf in de hoop om hem op een fout te betrappen, zodat hij van het onderzoek kon worden afgehaald. „Tijdens het onderzoek werd cruciale informatie achtergehouden”, zou hij in 2010 verklaren in een interview met Het Nieuwsblad, vlak na de presentatie van zijn boek De jacht op de wolven.

Handlanger vrij

Dutroux zelf komt geregeld in het nieuws wanneer hij vraagt om vrijlating. Nooit is dat verzoek gehonoreerd, maar dergelijke berichten creëren steeds veel woede op sociale media. Wel is laatst besloten dat een handlanger op vrije voeten komt. Tegen de vrijlating van Michel Lelièvre is hevig geprotesteerd. Hij werd schuldig bevonden aan onder andere foltering en de opsluiting van vier meisjes, An, Eefje, Sabine en Laetia.