Nachtmerries "Mijn dochter weet niet dat haar vriendinnetje dood is. Het meisje stierf op dezelfde dag als haar tweelingzusje. Inmiddels is ook hun moeder er niet meer. Ik heb het Virginia niet verteld, het is veel te zwaar voor een kind. Maar als we terug gaan, komt ze er natuurlijk achter… Ik heb haar wel uitgelegd wat ebola is. Ze kan het nu ook lezen; 'Hé, daar staat ebola, mam', wees ze laatst. Eerst dacht ze dat het gewoon griep was en begreep ze niet dat we niet terug konden naar haar vader. Daarom heb ik haar verteld dat mensen dan heel ziek worden en er bloed uit hun ogen kan komen. Dat was al te heftig: ze kreeg er nachtmerries van. Op tv heeft ze een man in een plas bloed zien liggen op straat; daar was ze ook heel erg door geschokt. Even was er sprake dat ik alleen terug zou gaan, om te helpen, maar dat kan ik mijn dochter niet aan doen. Ze droomt nu al van mij in zo’n plas bloed… Uitbraak Regelmatig ben ik voor werk in Nederland. Toen ik in maart hier kwam met mijn dochter, waren er al wel ebola slachtoffers in Guinee vastgesteld, maar ik maakte me verder geen enkele zorgen. Ebola is lang gebagatelliseerd, ook in Sierra Leona zelf. Dat daar ook ebola was uitgebroken, hoorde ik eerst van mijn man en pas later in de media. Ik realiseerde me gelijk dat terug gaan geen optie was, vanwege mijn dochter. Bezorgd Hoe ik me voel? Daar hou ik me niet mee bezig. Soms heb ik wel ontzettende huilbuien: dan zie ik geen uitweg meer. Maar ik wil niet huilen waar mijn dochter bij is. En tranen hebben weinig zin. Ebola is een onzichtbare vijand, ik ben constant bezorgd om mensen daar. Zorgen om mijn dochter maak ik me niet. Het is een heel flexibel kind. Ze vindt het leuk om hier te zijn, geniet van de speelgoedwinkels en speeltuinen, die hebben we in Sierra Leone niet. Ze is mentaal ook heel sterk. Natuurlijk mist ze haar vader, maar ze wil hem liever niet spreken aan de telefoon, dat is te confronterend. Ze sluit zich af voor nare dingen, wil zich aan de vrolijke kant van het leven begeven. Dat heeft ze zowel van haar vader als van mij. Ik heb een natuurlijke drang om gelukkig te zijn. Maar daarin word ik op dit moment wel flink op de proef gesteld..." Lees het hele verhaal van Ginny Mooy in VROUW 43! Lees alle blogs van Ginny Mooy voor VROUW.nl hier: Fatmata Een leven vol uitzichtloosheid Ebola moe Papa ebola Samen zullen we alles delen Meer verhalen uit VROUW magazine: 'Mijn dochter is ontvoerd' 'Straks sta ik er alleen voor' 'Mijn man verdween in de waterval'
