Berend (38) uit Arnhem durft het aan. In de Bananenbar aan de Oudezijds Achterburgwal op de Amsterdamse Wallen slaat hij zijn benen rondom de verticale, blinkende stang waar net nog twee ervaren sexy paaldanseressen hun acrobatische kunsten hebben vertoond. Een vak apart, vertellen ze hun publiek. De Wallen worden volgens ondernemers vaak neergezet als eenzijdig, minderwaardig en louche, maar zaterdag willen ze het tegendeel bewijzen met een heuse open dag in het - soms letterlijk - kloppende hart van de stad. „Het lijkt zo makkelijk, maar probeer het maar eens .” De veelal oudere dames die, begin van de middag, op de rode bankjes hebben plaatsgenomen wagen zich er niet aan. Maar Berend gaat voluit, swingt in de rondte. „Het viel niet tegen”, zegt hij even later. „Maar dat komt misschien ook wel omdat ik aan breakdancen doe.” Nee, hij is niet speciaal voor de Wallen Open Dagen naar de stad gekomen. „Ik doe gewoon een dagje Amsterdam.” Even later komen we hem weer opnieuw tegen bij Kamerverhuurbedrijf Munnik, waar de nieuwsgierige bezoeker een peeskamer van een sekswerker uit de jaren zeventig van de vorige eeuw kan bewonderen: de rode schemerlampen kleuren fraai bij het al even rode behangetje. Voor de deur speelt een jonge muzikante van Red Light Arts and Culture een klassiek mopje. Zoals er, dit weekeinde, overal wel muzikanten opduiken. Een van de Bananenbar-bezoeksters is ondertussen ietwat teleurgesteld. Ze had zoveel spannende verhalen gehoord over wat de dames er allemaal met zo’n vrucht weten uit te spoken. Maar zo vroeg op de open dag is daar nog geen sprake van. „Als u nog eens terugkomt, geef ik u persoonlijk een hele show”, troost een van de danseressen. Rosse leven Het hele weekend staan de Amsterdamse Wallen in de spotlights. En daarbij gaat het niet alléén om spannende seksinrichtingen of bijzondere verhalen uit het rijke, rosse, leven. Bij het Leger des Heils is er zondag ook een kerkdienst en ’open middag met koffie en wat lekkers’ en verderop , bij Cacao & Spice, kan men de heetste chocolade van Nederland proeven. Om die dan weer weg te spoelen met een extra Wallendrankje. Ook de wolboetiek en museum Ons’ Lieve Heer op Solder’ openen hun deuren. Maar de ’spannende’ plekken prikkelen toch de grootste nieuwsgierigheid. Zoals de kleine Smart Fetish and Fantasy Shop in de Oude Hoogstraat vol zelfvervaardigde lederen handboeien, kleding en andere (speel)attributen uit de wereld van bondage en sm. Het plafond hangt vol ’eigen werk’, een aantal Amsterdamse dames laat zich alles uitleggen over bijzondere mondmaskers - sommige zelfs voorzien van een asbakje - en spannende ’underwear’. „Maar ja, natuurlijk niet voor onze lijven. Daar zijn we te breed voor”, verzuchten ze. Niks aan de hand, aldus het teamlid van de shop. „We maken hier alles op maat.” Emmer water Bij het PIC, Prostitutie Informatie Centrum, in de Enge Kerksteeg luistert een groepje toeristen uit Guatemala met ingehouden adem naar het relaas van een sekswerkster die op de Wallen haar vak uitoefent. Dat ze zomaar van alles aan zo’n dame ’uit het leven’ kunnen vragen is een eye-opener voor hen. Of ze geen last had van al die toeristen? „We zijn een toeristische attractie. Altijd geweest ook”, antwoordt ze. En nee, daar heeft ze geen last van. „Ze zorgen ook voor werk. Natuurlijk worden we wel eens gepest, beledigd, door toeristen, maar dan pesten we gewoon terug.” De dames die naast het PIC werken laten volgens haar soms met opzet emmers met water staan waarmee ’s ochtends is schoongemaakt. Gedraagt iemand zich te bont, dan is een nat pak de ’beloning’. Ja, ze voelt zich thuis op de Wallen. Een gedwongen verhuizing naar, eventueel, het westelijk havengebied ziet ze allerminst zitten. „Hier ben je veilig. Daar niet.” Ondertussen prijken voor de deuren van de andere buren kleurrijke schilderijen. Hier huist het project ’We Live Here’, tegen overlast op de Wallen en voor een betere leefbaarheid. Elke voorbijganger kan hier met verf en penseel zelf wat op de witte doeken aanbrengen. „Zie je wat dit is?”, vraagt een van de gastvrouwen. Op het doek prijkt een ietwat surrealistisch stadsgezicht met grachtenpanden in de vorm van een penis. „Geen klokgevel, maar een cock-gevel.” Zo worden op de Wallen Open Dagen ook nieuwe woorden geboren.