Zo kan smartphone helpen in strijd tegen corona

Het grote probleem van het coronavirus is dat het onzichtbaar is. Het verspreidt zich inmiddels zo snel dat hele samenlevingen in lockdown zijn gegaan met alle economische gevolgen van dien. Daarbij is totaal onduidelijk hoe lang het virus door de samenleving zal waren. Of het met een paar weken onder controle is, of dat het nog maanden gaat duren. Laat staan of het virus straks in een tweede, nog veel grotere golf zal toeslaan, ergens eind dit jaar, waar veel epidemiologen voor vrezen. Tekorten aan testen De enige, bewezen methode tot nu toe om de verspreiding van het virus in kaart te brengen is volgens de topman van de WHO, de Ethiopiër Tedros Adhanom Ghebreyesus „testen, testen en nog eens testen”. Probleem is echter het grote tekort aan testen. Zelfs artsen en verpleegsters in de frontlinie weten door een gebrek aan testmateriaal niet of ze al dan niet veilig aan het werk zijn. Maar volgens data-analisten is er nog een tweede, uitstekende methode om de verspreiding van het virus in kaart te brengen, namelijk de smartphone. Zij wijzen erop dat het virus alleen door mensen wordt overgedragen en dat - zeker in de Westerse wereld - iedereen een smartphone bezit. Met backtracking - een wiskundige onderzoeksmethode die gebruik maakt van algoritmen - is het uitstekend mogelijk om de verspreiding van het virus in kaart te brengen zodat de overheid weet waar en hoe de strijd gevoerd moet worden. Volgens de Britse professor John Naughton, gespecialiseerd in publieke technologie, kan het gebruik van de smartphone hét wondermiddel zijn dat nu nodig is en het virus zichtbaar maken. Apps tegen corona Inzet van de smartphone bij infectieziekten is niet nieuw. Al in 2011 werd er in Engeland het ’Fluphone’ gestart door een team van de Cambridge University onder leiding van professor Jon Crowcroft. Vrijwilligers kregen een app op hun mobiel en moesten elke dag een aantal vragen invullen. In combinatie met gps-data die de smartphone continue uitzendt kon zijn team precies nagaan hoe de ziekte zich verspreidde, data die onontbeerlijk is voor gezondheidsautoriteiten. Een gelijksoortige app genaamd ’Corona 100m’ is in februari door een aantal jonge ondernemers ontwikkeld in Zuid-Korea en inmiddels al meer dan een miljoen keer gedownload. Besmette personen worden anoniem aangegeven op de app samen met andere gegevens zoals bijvoorbeeld leeftijd, geslacht en nationaliteit en vooral waar ze allemaal geweest zijn in de periode dat ze besmettelijk waren. Anderen kunnen dan zien of ze in de buurt van die besmette persoon zijn geweest. Big Brother Zo kan je bijvoorbeeld zien of je samen met een besmette persoon in de rij voor de viskraam op het strand bij Scheveningen hebt gestaan afgelopen zondag of het pad hebt gekruist op de inmiddels gesloten markt in Den Haag. In Israël en China gebruiken ze deze data tot op het niveau van het individu. Maar het is ook mogelijk om de data op een veel algemener niveau te gebruiken. Stel nu dat er in de rij voor de viskraam op het strand zich ook een buslading dagjesmensen op leeftijd bevond uit bijvoorbeeld een dorp in Limburg, dan weet de overheid dat ze er verstandig aan doet dat dorp extra in de gaten te houden. Nog steeds Big Brother, maar wel veel minder. Data over virus Dat laatste is de wijze waarop de EU, Frankrijk en Duitsland de smartphone wil inzetten. Zo’n beetje hetzelfde als de manier waarop Google bijvoorbeeld werkt bij aangeven van de meest snelle route over de weg om de files te vermijden. Voor John Ioannidis, professor aan de Stanford University en expert op het gebied epidemiologie en biomedische datawetenschappen, is het overduidelijk dat de wereld op dit moment veel meer gegevens over het virus nodig heeft. „We vliegen blind, net zoals de piloten in de jaren dertig als ze door de mist moesten”.