Het nest van Linda de Mol is bijna leeg. Ze vertelde aan RTL Boulevard dat ze volgend jaar al een ‘empty nest’ heeft: ‘Het gaat zo snel!’ Iets waar niet iedere ouder even blij mee is. Lezeres Marleen: “Wát heb ik gehuild toen mijn zoon vertrok.” Marleen wist dat het moment een keer ging komen, maar toch vindt ze het vreselijk dat haar 19-jarige zoon het ouderlijk huis heeft verlaten. "Natuurlijk weet ik dat het voor hem tijd is om op eigen benen te staan, dat het fijn is dat hij níet elke dag drie uur hoeft te reizen en dat hij ontzettend leuke huisgenoten heeft, maar o wat mis ik mijn zoon", biecht de moeder van drie op. "Zelfs de allerkleinste dingen zijn ineens een gemis in huis", vervolgt Heleen."De eindeloze discussies met zijn broertje en zusje, het kletsen tijdens het eten, de schoenen die door het huis slingeren en het feit dat ik niet meer op de hoogte ben wat er gebeurt in zijn dagelijkse leven. Ineens valt het allemaal weg." "Ik ben dan ook extra blij dat hij mij via whats'app en met foto's op de hoogte houdt van zijn dagelijkse bezigheden. Want natuurlijk ben ik er als moeder van overtuigd dat hij het gaat redden en dat het allemaal goedkomt, maar stiekem maakt mijn hart iedere keer een sprongetje als ik zijn stem weer even heb gehoord." Zoveel pijn in mijn hart Iets wat Denise maar al te goed begrijpt. Ook zij moest 'afscheid' nemen van haar twee kinderen. "Mijn man en ik hebben een zoon en een dochter en jarenlang waren we een ontzettend hecht gezin. De klap was dan ook groot toen mijn oudste zoon voor een jaar naar Amerika vertrok", vertelt Denise. Het afscheid staat dan ook nog in haar geheugen gegrift. "Nadat we hem hadden uitgezwaaid op de campus in Washington reden we terug naar het vliegveld. Het liedje 'Home' van Michael Bublé klonk door de speakers. Wát heb ik gehuild. Ik had zoveel pijn in mijn lijf, in mijn hart. Een week lang was ik uit mijn doen, maar daarna heb ik mezelf wel tot de orde geroepen. Ik had immers ook nog een man en een dochter." Nog geen twee jaar daarna vertrok ook de dochter van Denise naar het buitenland. "Het was opnieuw heel moeilijk, maar omdat we het al eerder hadden meegemaakt, konden we er wel beter mee omgaan", vertelt ze. "Ze wonen inmiddels al jaren in het buitenland én hoewel we genieten als ze thuis zijn, vinden we het ook heerlijk als we weer met z'n tweeën zijn. Wie had dat kunnen denken negen jaar geleden?" Begin van een nieuwe tijd Hélène heeft er in tegenstelling tot Denise en Marleen veel minder moeite mee dat haar 20-jarige dochter Isabelle uitvliegt. "Het gaat allemaal heel geleidelijk. Daarnaast zie ik dat mijn kinderen er zelf ook aan toe zijn op eigen benen te staan, zelf keuzes te maken en financieel leren rond te komen. Het is goed dat ze weten hoe ze een huishouden draaiende moeten houden." “Voor mij als moeder is nu meer een coachende, dan een bepalende rol weggelegd. Ik merk bijvoorbeeld dat mijn dochter, nu ze het huis uit is, eerder belt voor advies om vervolgens haar eigen keuze te maken, dan dat ik zeg wat ze moet doen. Ik vind het vooral ook erg leuk om te zien dat ik haar met een gerust hart kan loslaten”. “Bij mijn andere dochter is het een iets ander verhaal”, zegt Hélène. “Zij zit momenteel voor een half jaar in Suriname en dat vind ik toch wel iets spannender dan een kamertje in Amsterdam. Het is tenslotte toch Zuid-Amerika en mocht er wel wat gebeuren, dan kan ik niet ‘eventjes’ komen." Toch vindt Hélène het niet erg dat haar dochters het huis uit gaan. “Het is in huis ook een stukje rustiger, ik heb weer meer tijd voor mezelf. En er breekt ook weer een leuke tijd aan met mijn man, we kunnen ook weer lekker samen dingen oppakken", aldus Hélène. Zijn jouw kinderen al het huis uit? Had jij er moeite mee of vond je het juist wel prettig? En wat zou je andere moeders adviseren? Praat mee!
19 °C:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/cb645a58-1749-11ed-8252-0218eaf05005.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/de7dd7a6-1747-11ed-8873-02d2fb1aa1d7.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/cbf3cd96-1744-11ed-b8fd-02c309bc01c1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/89053188-1748-11ed-a6bc-0217670beecd.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/0f2695e8-c294-11e9-867f-02d2fb1aa1d7.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/13668726-748d-11e9-a03e-0217670beecd.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/41a7fc32-bdf8-11e9-af88-02d1dbdc35d1.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/a5b237ba-bdee-11e9-a60e-02d2fb1aa1d7.png)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/8bfd377e-07f7-11e8-829e-75ef49e437be.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/12dc6706-ff6f-11e7-841f-3b873b42622b.jpg)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/e/d/edwardnw_0001_laag_3.jpg)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/h/o/hoofd_1_10.jpg)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/f/l/flinq_torenventilator-1.jpg)
:quality(90)/webshop.telegraaf.nl/media/catalog/product/k/e/kent_dotted_-_2022-07-18t110433.589.png)