Mark Zuckerberg pleit voor meer openheid na miskraam

Zuckerberg postte een foto van zichzelf met zijn zwangere vrouw Priscilla Chan. Hij schreef er een tekst bij waarin hij niet alleen blij aankondigde dat er een baby op komst is, maar waarin hij ook vertelde dat ze al drie zwangerschappen gehad hebben die geëindigd zijn in een miskraam. Hij pleitte daarmee voor meer openheid over het onderwerp: ”De meeste mensen praten er niet over. Uit angst om anderen weg te jagen of uit schaamte, alsof je iets hebt gedaan om dit over je af te roepen."Terwijl”, zo schrijft hij, ”die openheid ons samenbrengt, via wederzijds begrip en tolerantie. Het geeft ons hoop."

Met Lege Handen

Naar schatting eindigt gemiddeld tien tot twaalf procent van de zwangerschappen in een miskraam of doodgeboorte. Toch rust er op het onderwerp nog altijd een zekere schaamte. ”Er is zeker een taboe”, zegt Marleen Vertommen van Met Lege Handen in De Standaard. Met Lege Handen is een organisatie die koppels en vrouwen die een kindje hebben verloren begeleid. Vertommen werkt als muzikante, maar nadat ze zelf een miskraam en twee doodgeboortes had meegemaakt, schoolde ze zich om tot rouwconsulente. Ze weet uit eigen ervaring dat rouwen bij een miskraam of een doodgeboorte een eenzaam en geïsoleerd iets is.

--

Driekwart zwangeren bang voor miskraam

--

Het is anders dan wanneer bijvoorbeeld een tante of een vriend overlijdt aan wie je samen met anderen gemeenschappelijke herinneringen hebt. Een zwangerschap beleef je alleen, of als koppel, en de lichamelijke band met de baby zit vooral bij de moeder. Zij is de enige die weet hoe het embryo of de baby voelt en zij is de eerste die er afscheid van moet nemen. Marleen Vertommen: “Daar zit een van de oorzaken van die onbespreekbaarheid. De omgeving heeft zich niet kunnen hechten aan het kind, en dat werkt onbegrip voor het rouwproces in de hand. Familie en vrienden zien enkel een zwangere vrouw, geen baby. De band met een ongeboren kind is veel intenser bij de ouders dan bij de omgeving. Die discrepantie maakt dat rouwen om een ongeboren kind een eenzaam, stil verdriet is dat je niet makkelijk kan delen."

--

Zwanger worden na een miskraam

--

Lotgenoten

Volgens Vertommen kun je als buitenstaander best wat doen. Vragen stellen bijvoorbeeld. ”Vrienden en omgeving wachten vaak tot een koppel er zelf over begint, maar dat hoeft niet. Wie zoiets meemaakt, wil het gewoon kwijt. Vandaar ook het belang van lotgenoten. In praatgroepen met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, weet iedereen hoe het voelt om pijn te voelen die de buitenwereld niet makkelijk erkent."

”Mensen willen allemaal zo snel mogelijk het verdriet wegnemen en wat er gebeurd is goedpraten, maar dat betekent dat je zou moeten vergeten. En dat wil je niet. Troosten kan alleen door te erkennen wat er is gebeurd, door te blijven luisteren en door het niet- of doodgeboren kind deel van iemands leven te laten zijn. Ik vergelijk het vaak met schoolpleinmoeders, die blijven ook vaak nog een hele tijd over hun kinderen doorpraten nadat de school begonnen is."

--

Miskraam geen voorbode meer miskramer

--

Zuckerberg pleit ervoor het internet een belangrijke rol te laten spelen in het delen van die ervaringen om het taboe te bevechten.

Heb jij wel eens een miskraam gehad en hoe reageerde jouw omgeving op jouw verdriet? Zou jij je verdriet delen op social media of vind je dat een brug te ver? Praat hieronder mee of stuur ons een bericht via [email protected]