All inclusive resorts: haat VS liefde

Voor- en tegenstanders van all inclusive resorts vlogen elkaar vorige week in de haren naar aanleiding van mijn column over dit fenomeen. Van een gruwel tot een uitkomst, van lekker gemakkelijk tot walgelijk, alle superlatieven kwamen langs. Haat versus pure liefde; een tussenweg blijkt er nauwelijks te zijn. ’De sfeer is niet leuk in deze hotels”, haalt Ludwig Briolas flink uit. „Aan de bars en buffetten drommen mensen die hun borden overvol opscheppen om vervolgens meer dan de helft weg te gooien. De vaak smerige, goedkope frisdranken en wijnen worden in plastic bekertjes geserveerd. Het warme eten is van erbarmelijke kwaliteit.” Een duidelijke tegenstander dus. Net als Dirk Pieter Stuurman, die in Spanje (Costa del Sol) uitkijkt op zo’n hotel: „We zien de verveling die er heerst. Elke dag dezelfde muzak. Mensen worden met een bus afgeleverd vanaf het vliegveld en komen het terrein pas weer af als ze worden opgehaald. De lokale horeca klaagt steen en been. Het maakt de sfeer in een vakantieoord als het onze anders en minder levendig, we hebben het de afgelopen vijftien jaar zien veranderen.” Maar de voorstanders zijn even fel. „Opgesloten op een resort, wat belachelijk om zo te stellen!”, zegt Ilona van Bergen via Facebook. „Je kunt zo het terrein af hoor! Niemand die je tegenhoudt. Je kunt gaan en staan waar je ZELF wil! Vorig jaar all inclusive naar Turkije en Mexico geweest, ik vind het top! Het gemak om lekker alles bij de hand te hebben, en als we daar even geen zin in hadden lekker het stadje in. En dat hebben we ook regelmatig gedaan.” Ook Anky Gasper-Kruis ‘gaat’ al jaren all inclusive en vindt het heerlijk. „Nooit zorgen hoeven maken van wat zullen we nu weer eten. Dit is voor mij echt vakantie en niemand verplicht je om de hele dag op het resort te verblijven. Wij in ieder geval niet en we nemen echt ook bij de locals wel een terrasje hoor. Ieder zijn of haar ding!” Koos van der Burg haalt niet uit, maar tracht het fenomeen te verklaren. Hij heeft recht van spreken, want is mede-eigenaar van een hotel-restaurant in Nederland én woont de helft van het jaar op vakantieparadijs Gran Canaria. „Het all inclusive concept is voor veel mensen een uitkomst. Omdat ze een bepaald vakantiebudget hebben en daar per se niet overheen willen gaan. Omdat ze opgroeiende kinderen hebben die de hele dag vragen en zeuren. Omdat ze geen restaurants gewend zijn of ooit ziek zijn geweest van voedsel wat ze niet kennen. Of omdat ze niet willen experimenteren.” Hij ziet overigens wel dat veel gasten het buffet afwisselen met een diner buiten de hoteldeur. „Grotere hotels spelen hier weer op in door naast de eetschuur ook een restaurant met bediening aan te bieden.” En zo wordt de kleine plaatselijke horeca volgens mij dus helemáál de nek omgedraaid. „Het moet blijkbaar allemaal zo massaal en zo goedkoop mogelijk”, verzucht Giorgos Drakakis vanaf Kreta. „De gezelligheid en de gemoedelijkheid gaat er zo behoorlijk vanaf. De vraag is ook niet meer; eet ik een evenwichtige maaltijd, maar; het is gratis dus ik prop me vol. Bah, bah en nog eens bah.” Conny Moolenbroek is prijzenswaardig eerlijk: „Ik vind het een uitkomst, al heb ik veel liever een hotel zonder deze formule. Waarom kies ik er dan toch voor? Ik heb niet genoeg te besteden om het anders te doen. Met dit concept weet je waaraan je toe bent met financiën en dat is voor mij heel prettig. Mijn dochter van dertien vindt het heerlijk, er zijn meestal genoeg leeftijdsgenootjes en ze kan altijd eten of drinken als er trek of dorst is.” Ook heel eerlijk is Arnaud, om wiens reactie ik wel moest lachen: „Op een resort word je eindelijk niet lastig gevallen door allerlei verkopers of locals die aan je willen verdienen. Geen bedelaars! Geen mensen met lepra! Geen zwervers of vluchtelingen! Niet steeds afdingen! Heerlijk gewoon”, schrijft hij, samen met zijn dochter net terug van een 4-sterren resort aan de Rode Zee in Egypte. Geen mensen met lepra… Ik begrijp wel wat Arnaud bedoelt. Zelf werd ik in Egypte en dan vooral Caïro soms ook doodmoe van de opdringerige verkopers en hondsbrutale taxichauffeurs. Maar ja: dan kun je misschien beter een andere vakantiebestemming kiezen. Tot slot nog even een uitsmijter van Ronald Leonardo, auteur van het boek ‘Afslanken voor echte mannen’. Volgens Leonardo komen we tijdens een tweeweekse all inclusive vakantie vanwege minder bewegen en veel meer eten gemakkelijk 5 kilo aan….

All inclusive resorts: haat VS liefde

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Bol na unieke dubbelslag: ’Iedereen denkt, die doet het wel even’

Robert Gesink na droomstart Vuelta: ’Ik zit nog te shaken’

Woede om lozen vervuild water op Engelse stranden

Zeldzame geboorte witte olifant als dekmantel voor gruwelen junta