In de regeling die Kuipers naar de Kamer heeft gestuurd, worden zeven zorgvuldigheden genoemd als voorwaarden. Zo moet er „geen redelijke mogelijkheid” zijn om het uitzichtloze lijden van het kind weg te nemen. De groep (met de leeftijd 1 tot 12) voor wie euthanasie mogelijk wordt, zijn kinderen van wie wordt verwacht „dat zij binnen afzienbare tijd zullen overlijden.”

Verder moeten beide ouders instemmen, en moet de arts tenminste één andere, onafhankelijke arts raadplegen. Hoewel kinderen zelf niet wilsbekwaam worden geacht, is het „ondenkbaar” dat de wil van het kind niet wordt meegenomen. „In juridische zin hoeft het kind dus niet in te stemmen met de levensbeëindiging. Wel moet de arts zich inspannen om met het kind in contact te treden op een manier die past bij het bevattingsniveau van het kind.”

Verbale én non-verbale signalen van het kind moeten worden meegenomen. „Als de arts het signaal krijgt dat het kind niet wil dat zijn leven wordt beëindigd” is toestemming van de ouders niet genoeg om tot euthanasie over te gaan.

Kwesties over leven en dood zijn altijd gevoelig, zeker in de politiek. De huidige coalitie is vaak verdeeld over dit soort medisch-ethische kwesties. De reacties op de regeling zijn nog niet verwerkt. In oktober zal Kuipers hierop terugkomen bij de Kamer.