Beverwijk is woedend: ’Bom staat op barsten’

In winkelcentrum Wijkerbaan heeft iedereen wel gehoord van de gewelddadige Pilotenbende. De angst zit er goed in. „Ik ga ’s avonds niet meer over straat; ik pak de auto. Je bent toch bang dat ze je iets aandoen”, vertelt de 19-jarige Charlotte van Dijk. „Ik ben laatst wel naar de kermis in Heemskerk geweest. Dan moet ik wel met een groepje naar huis fietsen. Als dat niet kan komen mijn ouders me halen.” Hoe is het mogelijk dat tieners in staat zijn bewoners zo te terroriseren dat ze angstig binnenblijven? Inwoner Harry Anderies zucht diep. Vooral het onvoorspelbare geweld voedt de angst. De bendeleden slaan uit het niets toe en zonder enige aanleiding., vertelt hij. Een kind van een kennis van hem werd op die manier te grazen genomen. „Hij kwam van een feestje en was op weg naar huis toen hij uit het niets in elkaar werd getrapt door een aantal gasten.” De belagers gingen vervolgens naar het feestje om te vertellen wat ze hadden gedaan. ,,Dit is nog erger dan zinloos geweld. Dit tuig is er trots op. Hoe diep kan je zinken?” Opgekropte frustratie De harde kern van de jeugdbende bestaat uit ongeveer tien man, schat Anderies. Met de Pilotenbuurt als oorspronkelijke uitvalsbasis. Een troosteloze portiekflatwijk uit de jaren vijftig. Vandaar de ’Pilotenbende’. Al zou ’Beverwijkse bende’, een betere benaming zijn. Want de groep is inmiddels uitgewaaierd, stelt Anderies die donderdagavond een protestmars organiseerde tegen de straatterreur. Ondanks de grote opkomst liep de manifestatie niet vlekkeloos. Er was een korte schermutseling omdat bewoners bendeleden meenden te herkennen. Die zijn niet door de politie waargenomen. Het protest was niet alleen georganiseerd om de politiek wakker te schudden. Maar fungeerde ook als uitlaatklep voor de opgekropte frustratie. „Anders ga je excessen krijgen. Dat mensen het recht in eigen hand gaan nemen. Dat moeten we niet willen”, zegt Anderies. „Al begrijp ik het maar al te goed. Als ze me een knuppel zouden geven en ik niet gestraft zou worden, dan hoefde ik niet lang na te denken. Maar het is geen oplossing.” Het voedt niet alleen angst, ook de woede neemt ondertussen toe. „Als ze aan mijn dochter komen, dan breek ik hun poten”, reageert een vrouw. Haar 20-jarige dochter mag ’s avonds alleen nog met de pitbull naar buiten. „Mijn dochter is slank, blond en tenger. Ze mag dan wel de zwarte band in karate hebben, maar tegen twee man doe je niks. Je krijgt van de politie te horen: neem zelf geen actie. Maar als mijn kinderen aan de beurt zijn, dan komen ook zij aan de beurt. Zo denkt mijn man er net over.” Oogkas kapot De terreur woekert nu al bijna twee jaar. Het lijkt alsof Beverwijk machteloos staat tegen het straatgeweld en de intimidatie van de criminele ’vlassnorretjes’, signaleren gefrustreerde bewoners. „Als je iets doet dan trommelen ze vriendjes uit andere steden op en maak je het alleen maar erger”, vreest Ed van der Wel (67). „Ik heb overal gewoond, maar dit nog nooit meegemaakt. Ik ben een grote kerel, maar ik ga de Pilotenbuurt niet meer in.” De teller staat inmiddels op ’tientallen’ incidenten, zegt burgemeester Martijn Smit. De jongens komen uit Beverwijk en Heemskerk en ze hebben verschillende achtergronden. Niet alleen Marokkaans. Vaak zijn het tieners. Het geweld gaat soms verder dan een paar klappen. „Er is bij iemand ook een oogkas helemaal kapot geslagen”, vertelt Smit. Blijvende intimidatie De gemeente doet er alles aan om het geweld de kop in te drukken, stelt hij. Gebieds- en samenscholingsverboden, cameratoezicht, meer handhaving en politie. Deels met succes: het aantal incidenten is gedaald. Maar het probleem is dat de daders vaak minderjarig zijn. Als het tot vervolging komt, kunnen ze daarom tot de zitting niet worden opgesloten, legt de burgemeester uit. Hij ziet dat verdachten na een geweldincident hun slachtoffers blijven intimideren. Door rond het huis te cirkelen. „Dat is heel confronterend en beangstigend.” Het strafrecht heeft hier onvoldoende antwoord op, signaleert de burgemeester. „Ik vind dat mensen altijd een tweede kans verdienen. Maar als het zo grof is, vind ik ook dat er grof ingegrepen moet worden. Het voordeel van de twijfel ligt nu bij de verdachte. Slachtoffers zitten ondertussen thuis achter de deur. Deze gasten moeten van straat. Wij hebben dit signaal afgegeven aan Den Haag.”