Nederlanders gestrand in verre jungles en afgelegen dorpen

Daniëla el Kady zit al weken vast in de jungle van Peru. „Ik ben in het dorp Pucallpa in een Amazone-retreat voor medicinale planten, zo’n twintig uur rijden van de hoofdstad Lima. Er is geen openbaar vervoer meer en ook taxichauffeurs zijn voor die rit niet te porren. Ik word door de Nederlandse ambassade en ministerie van Buitenlandse Zaken van het kastje naar de muur gestuurd. Eerst werd reizen op eigen houtje naar Lima afgeraden, nu moet ik er toch maar zelf zien te komen om met KLM gerepatrieerd te worden naar Schiphol. Onmogelijk.” Veel Peruanen denken dat Europeanen het coronavirus naar Zuid-Amerika hebben gebracht. „De situatie begint ronduit vijandig te worden. Er is een avondklok, Peru zit op slot. Ik voel me nog niet bedreigd, maar ik weet niet wat er zal gebeuren als de crisis gaat escaleren. Dus ik smeek Nederland om me zo snel mogelijk hier weg te halen, maar niemand heeft een overzicht, telefoon en mail zijn slecht bereikbaar. We zijn ermee bezig, is het enige wat ik doorkrijg. Ik weet het ook even niet meer”, aldus de noodkreet van El Kady. ’Doodeng’ Overal in het land zijn volgens haar politieposten en militairen bij wegblokkaden. „Doodeng. Zonder de juiste papieren en begeleiding kom ik nooit in Lima. Duitsland stuurt 3 april wel een vlucht naar de omgeving van Pucallpa, hoor ik, die via Chili naar Frankfurt vliegt. Ik wil mee, maar de Nederlandse ambassade reageert niet. Hun telefoon staat doorgeschakeld naar Den Haag. De KLM is maandag vertrokken uit Lima. Die vlucht heb ik ook al gemist. Om gek van te worden. Waar blijft bustransport naar de hoofdstad?” Zij vraagt zich af waarom andere landen hun gestrande burgers wel overal ophalen, maar Nederland in gebreke blijft. Buitenlandse Zaken zegt in een reactie er alles aan te doen om iedereen te helpen. „We zijn 24 uur per dag druk om landgenoten te helpen en thuis te krijgen. Maar het gaat om enorme aantallen verspreid over honderden gebieden.” Begrip voor wanhoop Mensen moeten volgens een woordvoerster van het ministerie even geduld hebben. „Al begrijpen we heel goed hun wanhoop. Ook in afgelegen streken laten we niemand in de steek. Het is logistiek wel erg complex en ook tijdrovend. Zo moeten we toestemming hebben voor binnenlandse vluchten of de inzet van wegvervoer”, benadrukt ze. Dagelijks zijn er volgens haar reddingvluchten naar een groot aantal luchthavens in en buiten Europa. „We proberen voor iedereen oplossingen op maat te vinden. Dat is soms behoorlijk lastig.” ’Schreeuw om hulp’ In het uiterste noorden van Peru aan de kust bij de grens met Ecuador zit nog een Nederlandse stel klem. „We zijn sinds januari aan het backpacken door Colombia en Peru en blijven steken in Mancora. We komen Ecuador, waar onze reis zou eindigen, niet in. Wij mogen ook niet over de weg naar Lima, dertig uur rijden, om een terugvlucht te pakken”, vertellen Igor Schrijver en Kim Haslinghuijs, die al weken wachten op actie van de ambassade. „Een schreeuw om hulp.” Verhaal gaat verder onder de foto. Ook zij klagen over gebrek aan communicatie en onduidelijke instructies. „Het begint erop te lijken dat we op onszelf zijn aangewezen. Wat is er gebeurd met ons gestructureerde Nederland, dat het zo fout loopt? Den Haag heeft volgens ons geen idee wat zich hier in Zuid-Amerika afspeelt. Peru is in lockdown! Alles ligt plat. We komen niet weg. Onze angst en onzekerheid worden alsmaar groter. We wachten in spanning af tot het hier echt gruwelijk misgaat.” Op de bonnefooi Ook in Azië, Afrika en Australië zijn veel Nederlanders gestrand, vaak reizigers die op de bonnefooi rondtrekken. Erik Boonstra en zijn vrouw Lya kunnen Diani Beach in Kenia niet meer verlaten. „We zitten bij vrienden, dus we houden het wel even uit. Zodra we een vlucht kunnen krijgen, gaan we naar huis.” Verhaal gaat verder onder de foto. Het is volgens hem in Mombasa eng stil op straat. „We zijn bang dat het uit de hand kan lopen als de winkels niet meer worden bevoorraad en de lokale bevolking zich tegen westerse toeristen gaat keren. Onze dochter Michelle en haar vriendin Gretha zaten vast op de Filipijnen. Daar maakten we ons meer zorgen om. Ze konden gelukkig mee met een Zwitserse vlucht van Cebu via Manila naar Zürich. Dat is gelukt. Ze zitten nu in een bus naar Brussel.” In de nieuwste corona-update vertelt Wouter Zantinge, die aan de oostkust van de VS woont, dat het coronavirus voelt als een naderende tsunami. Verder in de podcast nog veel meer coronanieuws. Luister ‘m hier, hieronder of via je eigen podcast app.