Badass

Als douchen alleen op een goede dag lukt, daglicht je hoofd doet ontploffen en alles in je lichaam pijn doet. Als je niet meer succesvol, mooi, grappig, gevat, verzorgend of sportief bent. Als springen uit vliegtuigen plaatst heeft gemaakt voor hopen dat je de wandeling naar de badkamer kan volbrengen.

'Een loser voelde ik me'

Je spaargeld voor een vakantie naar Ibiza gebruikt wordt voor behandelingen in het buitenland. (Nederland loopt zo'n beetje in alles voor, behalve blijkbaar op Lymegebied. Nederland is wat Lyme betreft Team Jamaica met bobsleeën. Leuk geprobeerd, maar echt serieus kan je ze niet nemen...)

Je vriendinnen carrière maken, terwijl jij met moeite je eigen ontbijt maakt.Een bezoekje van familie teveel is, je vriend elke avond voor je moet koken en alleen naar feestjes gaat, je in de spiegel kijkt en je je rot schrikt om vervolgens te constateren dat de wandeling naar de spiegel iets teveel van het goede is. Wie ben je dan?

Een loser, een gigantische loser voelde ik me.

Aangezien ik geen enkele ambitie had om me langer dan nodig een loser te voelen, maakte ik een afspraak met een psycholoog. Daar schaam ik me niet voor. Dat zouden meer mensen moeten doen. Ook diegene die gewoon fysiek gezond zijn.

De psycholoog merkte al snel op dat ik bij het woord 'accepteren' rood uitsloeg en er stoom uit mijn oren kwam. Accepteren dat ik als 26-jarige mijn dagen in bed doorbracht en het leven compleet aan mij voorbij ging? Hell no! Wat dacht ze wel niet.Even doorspoelen

Flash forward naar nu: inmiddels ben ik 30 jaar en breng ik nog steeds het merendeel van mijn dagen in een donkere kamer door.  Als ik de term 'what doesn't kill you makes you stronger' hoor, ben ik geneigd mijn minst favoriete paaseitjes te gooien naar degene die dat zegt. Van het woord 'accepteren' krijg ik nog steeds vlekken. Maar er is wel een wezenlijk verschil.

Mooier ben ik er na vijf jaar Lyme niet op geworden en succesvoller in mijn werk ook niet, maar er is ruimte ontstaan. Ruimte om me niet altijd te verzetten tegen de Lyme, tegen het ziek zijn, tegen alle beperkingen die het met zich mee brengt. En nee, dat betekent niet dat ik het oké vind dat mijn leven soms een slechte film is en je zult mij geen dankjewel tegen mijn ziekte horen zeggen, maar ik ben meer dan Lyme. Er zijn dagen dat ik oprecht kan genieten van een half uurtje buiten zijn, van een reep chocola (maar dat wisten jullie al) of van een jurkje die de geliefde DHL-man mij komt brengen.

En bovenal weet ik wie ik ben. En ik hoop dat als jij dit leest en je ook kneiter ziek bent, of even niet meer weet wie je bent omdat het leven je een gigantische ruk kaart heeft gedeeld, je dit heel goed in je oren knoopt:

Wie je dan bent?

Badass. Een badass held. Zo eentje waar Lyme bang van wordt.

En dat je af en toe de ogen uit je hoofd huilt van de pijn of van het ongeloof over je situatie, doet niks af aan het feit dat je keihard badass bent.

Vergeet dat nooit.

Badass is het nieuwe succesvol. Het nieuwe mooi. Badass rules.