Geterroriseerd Joods gezin radeloos: ’Ons leven is vergald’

Het gezin Schmidt, bestaande uit vader, moeder en vijf kinderen tussen 16 en 25 jaar, is in de twintig jaar dat het in Hippolytushoef woont al tientallen keren lastiggevallen, vertelt moeder Odile. „We hebben een boomstam door onze ruit gehad, ze hebben ons hek kapotgemaakt met een winkelwagentje en geprobeerd onze voordeur in te beuken. Groepen jongeren zijn ook de tuin in gekomen om op de ramen te bonken en te schelden. Bovendien hebben ze hakenkruizen in de sneeuw op een auto met de naam van onze zoon erbij getekend.” Dat is niet alles, vult haar man Wouter Schmidt aan. „Jongeren op de fiets hebben een paar keer een Hitlergroet richting ons gedaan als ze langskwamen. En onze dochter kreeg in de schoolbus te horen dat Joden zoals zij vergast moeten worden. Afschuwelijk.” Afgelopen woensdagnacht ging het weer helemaal mis. Hun zoon schrok wakker toen hij een knal hoorde. Hij haalde zijn ouders uit bed. „En toen bleek er een rotje in onze brievenbus te zijn afgestoken”, vertelt Odile. „Net toen we weer naar boven gingen, klonk er een nog veel hardere knal, die ze honderden meters verderop nog gehoord hebben.” De daders hadden vuurwerk afgestoken tegen de ruit aan de voorkant van het huis. Die sneuvelde onmiddellijk. „Eerst hebben ze ons naar beneden gelokt, daarna hebben ze een hele grote ontploffing laten plaatsvinden, gewoon een poging tot moord”, tiert Wouter. Gistermiddag zat er een houten plaat in het kozijn. Radeloos Het gezin is radeloos. „Twintig jaar van ons leven is gewoon vergald”, verzucht Wouter. „Waarom doen mensen ons dit aan”, huivert Odile. „Laat ons gewoon met rust, we doen niemand kwaad.” De achterliggende oorzaak kan ze wel raden. „In ieder geval sommige van deze daden komen voort uit antisemitisme.” Dat beaamt Wouter. „Helaas zijn de denkbeelden van de NSB nog altijd niet compleet uit deze samenleving verdwenen.” Het leven van het gezin is ontwricht. „We slapen de dagen rond dit soort incidenten heel slecht en voelen ons hier gewoon niet veilig”, zegt Wouter. „Aangifte doen heeft geen zin, er gebeurt zo veel. De politie beschouwt het als incidenten, niet als een patroon.” Odile: „Toen we een aantal jaar even politiebegeleiding hadden, werd het wat minder, maar inmiddels gaat het weer helemaal door. We hebben ook weleens ouders van de betreffende kinderen en jongeren gebeld. Sommigen reageerden begripvol en lieten hun kind excuses aanbieden. Maar anderen smeten gelijk de hoorn op de haak.” Het gezin wilde een aantal jaar geleden dan ook verhuizen. „Maar toen begon net de huizencrisis, waardoor we het te riskant vonden”, zegt Odile. „Als zich de kans voordoet, willen we alsnog weg”, vult Wouter aan. De politie bevestigt dat er de afgelopen jaren heel wat meldingen van pesterijen en vernielingen zijn binnengekomen. Een woordvoerder laat weten dat vermoed wordt dat de daders opnieuw jongeren uit het dorp zijn. „Helaas is het niet makkelijk om hen te traceren, omdat ze vaak niet herkenbaar zijn op de camerabeelden.” Bewegingscamera Volgens de familie Schmidt is er ooit in 2008 een groep verdachten opgepakt vanwege bedreiging. Odile: „Maar zij werden weer vrijgelaten omdat er onvoldoende bewijs zou zijn. Ze waren wel op bewakingscamera vastgelegd. Alleen was deze camera van een particulier die opnames van de openbare weg had gemaakt, wat niet is toegestaan vanwege de privacywet.” De politie bevestigt dat er destijds niet tot een veroordeling kon worden gekomen, maar kan niet zeggen of dit met de privacywet te maken had. „Over het algemeen geldt dat als particulieren hun beelden ter beschikking stellen aan ons, wij die gewoon kunnen gebruiken.” Wel werd in 2014 een groep jongeren veroordeeld tot een boete en straf bij Bureau Halt vanwege het bedreigen en gebruiken van scheldwoorden richting de familie Schmidt. Buurtbewoners leven enorm mee met de familie en hebben daarom een beloning uitgeloofd voor de gouden tip. Ze vinden dat er nog niet genoeg is gedaan om de daders op te sporen. Odile is dankbaar. Op de tafel, de vensterbank en het aanrecht staan vazen met bossen bloemen. „Het doet ons echt goed om te zien dat anderen ook erg geschrokken zijn en ons steunen.”