’Met sluiten ING-balie raakt moeder ook dat uitje kwijt’

Dat was schrikken voor Wilma Handstede (55) uit Zwolle. De verzorgster voor mensen met een verstandelijke beperking, getrouwd, drie kinderen, is al enkele jaren mantelzorger. Wilma ziet om naar haar 85-jarige moeder, die vijf minuten verderop woont; nog thuis, zoals zoveel senioren tegenwoordig tot op hoge leeftijd thuis blijven wonen. ,,Als er wat is, belt mijn moeder ons”, vertelt ze. ,,Een kapotte tv, de batterij van de rookmelder die moet worden vervangen. Als ze naar de dokter moet ga ik ook mee. Dan zijn we een hele ochtend in de weer.” Haar moeder gaat soms naar de Bruna, vlakbij, waar ze geld pint bij de automaat van de ING. ,,Die automaat is binnen en ze voelt zich daar veilig. Als ik er niet ben, wordt ze geholpen door het personeel.” Dat servicepunt van de ING is een niet onbelangrijk onderdeel van de sociale omgeving van Wilma Handstedes moeder. Mocht die balie sluiten, zoals ING heeft aangekondigd, dan moet Wilma in het vervolg elders pinnen en dat geld naar haar moeder brengen. ,,Jammer, want dan gaat niet alleen die vaardigheid bij haar verloren, ook maakt ze dat uitje naar de Bruna niet meer.” Senioren Wegvallende voorzieningen: bijna iedere burger heeft ermee te maken. Maar het zijn de senioren die het zwaarst worden getroffen. Neem de moeder van Thiel Franken (55) uit Alkmaar. ,,Zij is 91 en geheel aan de goden overgeleverd”, zegt Franken, die in het transport werkt. ,,Jaren geleden is het ING-kantoor in haar wijk al gesloten en deze zomer is het filiaal in winkelcentrum De Mare ook dicht gegaan. Nu moet ze met haar scootmobiel naar de binnenstad, zes kilometer van huis. Dat is eigenlijk onverantwoord, mede omdat ze slechtziend is.” Sommige winkeliers en marktkooplieden komen de ouderen gelukkig tegemoet, vertelt Franken. ,,Die zijn nog wel menselijk en laten hen extra geld pinnen.” Franken is niet de enige die zich ergert aan de strategie van de banken om het aantal filialen drastisch terug te brengen en in te zetten op digitaal bankieren. Tien jaar geleden waren er in Nederland nog 3421 bankvestigingen, eind vorig jaar was dit aantal gedaald naar 1489. ,,Ik heb de pest gekregen aan de banken”, zegt Jan Dijkman uit Uitgeest. ,,Ze geven miljoenen uit aan bonussen, maar die paar servicepunten kunnen ze niet overeind houden.” Bij hem in de wijk in Uitgeest werd een ING servicepunt gesloten, dat was ondergebracht in Boekhandel Schuyt. Klanten troffen dit briefje aan op de winkeldeur: ’De kosten die voor het volledig openhouden van dit servicepunt gemaakt moeten worden wegen niet op tegen de vergoedingen die we ervoor ontvangen’. Jan Dijkman baalt. ,,Ik heb vaak cash nodig omdat ik op verzamelbeurzen oude boeken koop. Nu moet ik kilometers verderop pinnen. Ik ben gelukkig nog mobiel, maar voor mensen die slecht ter been zijn of geen auto hebben is dit een kleine ramp.” Boekhandelaar Schuyt wil er ’niks meer over zeggen’ en woordvoerster Karin van der Pol van de ING doet over ’specifieke gevallen’ geen uitspraken. Van der Pol wijst er wel op dat weliswaar 150 ING-servicepunten verdwijnen, maar lang niet alle daarbij horende geldautomaten. ,,Het overgrote deel wordt vervangen door een automaat van Geldmaat, de firma die de automaten van ABN AMRO, ING en Rabobank overneemt.” Hoeveel dit er exact zullen zijn kan ze niet zeggen. ,,Omdat dat afhankelijk is van de afspraken die afzonderlijke ondernemers maken met Geldmaat.” Volgens Geldmaat moet in elk geval ’iedereen in Nederland binnen een straal van 5 kilometer’ geld kunnen opnemen. Digitalisering Zo schrijden sociale verschraling en digitalisering voort, begeleid door angsten, misverstanden en ergernissen. Hans Walthuis (62) uit Almere schetst de situatie van zijn schoonmoeder in Velsen-Noord. ,,Zij is 97, woont nog zelfstandig en is al ruim een halve eeuw klant bij de ING. Zij gebruikt nog altijd de traditionele werkwijze met papieren afschriften en overschrijvingskaarten. Hiervoor worden door de bank kosten in rekening gebracht. Voor het papieren bankafschrift betaalt ze nu ook een extra vergoeding. Om digitaal te bankieren zou zij een internetverbinding, een computer en een mobiele telefoon moeten aanschaffen. Dat is op haar leeftijd natuurlijk niet realistisch. Tot het sluiten van het service punt ging mijn schoonmoeder nog veelal zelfstandig naar Tabak Gemak Rozing. Hier kon zij een praatje maken en op een prettige manier geld opnemen. Nu pint mijn schoonzuster voor haar bij een andere geldautomaat.” De banken hebben inmiddels ’digicoaches’ en ’zorgcoaches’ aangesteld om senioren op weg te helpen met internetbankieren. Bejaardenverzorgster Wilma Handstede weet hoe lastig dit is. ,,Ik ben nog maar 55 en snap dat betalen via internet vaak al niet. Dat doet mijn man. Mijn moeder zou nog heel zelfstandig kunnen zijn, maar doordat zij gedwongen wordt om te gaan internetbankieren maak je haar kwetsbaar en afhankelijk van anderen. Ze heeft niet eens een computer. Het is zo zuur. Iedereen wil dat ouderen zo lang mogelijk thuis blijven wonen en vervolgens ga je álles omgooien waardoor die mensen niet meer weten waar ze het zoeken moeten. Waarom moet alles altijd veranderen en kunnen sommige zaken niet gewoon blijven zoals ze waren?”