Je hebt wel eens van die afspraakjes waarbij je alleen maar kan denken ‘hoe lang moet ik nog’. Bibi’s dieptepunt was wat dat betreft een date op de middelbare school. De jongen in kwestie had haar wekenlang mee uitgevraagd. Ze vond hem niet eens leuk, maar hij bleef maar zeuren. Op een dag stuurde hij haar een sms-je: ‘wil je met mij naar de film’. ‘Nee’, dacht Bibi, ‘welke?’ sms-te ze terug, want ze vond het zielig om hem direct af te wijzen. De jongen noemde een film die net was uitgekomen. ‘Wanneer wilde je gaan’, vroeg Bibi hem als antwoord onder het motto: ik zorg dat ik die avond net niet kan, probleem opgelost. ‘Hij draait morgen om 12 uur, 2 uur, 4 uur, 6 uur, 8 uur en 10 uur. En zondag op dezelfde tijden’, sms-te de jongen terug. Staren En daar had onze Bips niet van terug. Ze kon onmogelijk smoesjes bedenken voor zoveel mogelijke tijdstippen. Het werd een date from hell. De film op zich ging nog wel, maar daar buiten, in de pauzes, vooraf en achteraf was het één groot drama. Terwijl Bibi als een idioot het gesprek op gang probeerde te houden, zat haar aanbidder haar alleen maar zwijgend aan te staren. Hij stuurde haar naar afloop nog vele berichten, maar ze heeft hem nooit meer geantwoord. Kans gehad, kans verknald. Klaar. Achterlijk Die vlieger ging echter bepaald niet op voor haar date met de onbekende man. Hij was scherp en grappig. En al was hij dat niet geweest, dan had ze dat ook prima gevonden. Zolang ze maar in zijn mooie blauwe ogen mocht blijven kijken. Het enige wat haar steeds maar dwars bleef zitten, was dat ze echt totaal niet meer wist hoe hij heette. Zoiets kun je niet meer vragen als je al met iemand een afspraakje hebt. Dat staat achterlijk. Puddingfabriek Ze was blij toen zijn telefoon ging. “Vind je het heel erg als ik deze even opneem”, vroeg hij, “ik verwacht een belangrijk zakelijk telefoontje”. Hij haalde zijn hand verstrooid door zijn haar dat meteen rechtop bleef staan. “Met Thomas”, zei hij. ‘Thomas,’dacht Bibi, ‘hij heet Thomas. En zou hij weten hoe schattig hij eruit ziet met dat verwarde roestbruine haar?’ “Wat die je eigenlijk voor werk”, vroeg ze toen hij weer had opgehangen. “Ik ben directeur van een puddingfabriek”, zei Thomas, “had ik dat niet verteld? Want dat is eigenlijk precies waarom ik graag met je af wilde spreken.” Twitter mee over Bibi's avonturen via #bibiswereld !function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0],p=/^http:/.test(d.location)?'http':'https';if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=p+"://platform.twitter.com/widgets.js";fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document,"script","twitter-wjs");