Opname 112 van verdachte na doodsteken Megan vastgehouden: ’beroepsgeheim’

Ze was net terug van een heerlijke vakantie met haar vader in New York. Het was de laatste dag voordat ze weer in de schoolbanken zou schuiven van het Onze Lieve Vrouwelyceum in Breda en ze wilde nog even uitslapen. „Ik vertrok om 8 uur naar mijn werk. Om 3 uur werd ik door de politie gebeld”, vertelt haar moeder. We zitten aan de tafel achterin de woonkamer. Voor ons ligt een fotoboek. Glanzende afbeeldingen van Megans leven vanaf haar babytijd, tot een dag voor haar overlijden. Haar moeder zit met haar rug naar de keuken die na de tragedie grondig is verbouwd. Daar vond de politie op 19 augustus vorig jaar haar dochter levenloos op de grond. Met meerdere messteken was een eind gemaakt aan het leven van de jonge havoscholiere. Noodweer De ex-vriend beroept zich op noodweer. „Megan zou een rare blik in haar ogen hebben gehad en hém hebben aangevallen”, zegt haar moeder. Tegen de 112-centralist zou hij hebben gezegd dat hij gewond was aan een vinger. Maar wat zich precies heeft afgespeeld in de woning, of hij daar nog was, wat hij in die 19 minuten heeft gezegd, of hij geëmotioneerd of rustig klonk, welke woorden hij gebruikte: het is allemaal een raadsel, want de centralist en de ambulancedienst weigeren de opname vrij te geven. Ondanks meerdere bevelen van eerst de onderzoeksrechter, en daarna van de rechtbank. Ondanks dat de verdachte ex-vriend, diens ouders en diens advocaat geen bezwaar maken tegen het inbrengen van de opname, tekenden de centralist en de ambulancedienst bezwaar aan tegen de rechterlijke beslissingen. Nu ligt de bal bij de Hoge Raad en het is zeer de vraag of die een uitspraak doet voordat de strafzaak is afgedaan. Volgens de ambulancedienst en de centralist zou niet duidelijk zijn of Megan zelf zou hebben gewild dat haar ex-vriendje werd vervolgd. „Schofferend en respectloos”, vindt Richard Korver die als advocaat de ouders van het meisje bijstaat. „Dan ga je op een stoel zitten waar je niet thuishoort.” En ondanks dat een 15-jarig meisje met geweld is gedood, zou er volgens de centralist en de ambulancedienst geen sprake zijn van „een geschokte rechtsorde.” „Dat vind ik onbegrijpelijk en dat heb ik als zeer kwetsend ervaren”, zegt Megans moeder. „Als je toch kiest voor een beroep in de zorg omdat je mensen wilt helpen, hoe kun je dan dit standpunt innemen? Er wordt volledig voorbij gegaan aan het feit dat wij de waarheid nodig hebben voor onze rouwverwerking. Wat drijft ze om onze lijdensweg te rekken? Bovendien, als er al een medisch beroepsgeheim is, dan is dat toch van onze dochter en niet van de verdachte?” Twee dagen voor haar dood kwam Megans ex-vriendje nog bij haar langs. De moeder: „Hij wilde even praten, omdat het anders maandag zo ongemakkelijk zou voelen op school. Ze zaten in dezelfde klas.” ’Een beetje stom’ „Ik was die zaterdagavond naar een verjaardag. Toen ik terugkwam wilde Megan alleen kwijt dat het ’een beetje stom gelopen is’.” Ben je wel duidelijk geweest, vroeg haar moeder? „Mama, hij weet heel zeker dat het nooit meer iets wordt tussen ons”, zei ze. Van vriendinnen van haar dochter weet Megans moeder inmiddels dat de jongen bezitterig en jaloers kon zijn. „Hij heeft eens haar telefoon gepakt en allemaal rare en agressieve berichtjes gestuurd naar haar vrienden. Ook zou ze met basketbal zijn gestopt onder zijn druk. De wedstrijden waren altijd in het weekeinde, en die uren kon ze dan niet bij hem zijn. Megan vertelde mij dat niet. Toen ze het vlak voor haar vakantie naar New York uitmaakte, zei ze alleen: „Dit is niet wat ik wil.” Op de vraag van haar moeder of hij haar wel eens pijn had gedaan, antwoordde ze: „Niet fysiek.” Haar moeder weet dat Megan op 19 augustus om een uur of 12 nog in leven was. Toen zwaaide ze vanuit haar slaapkamer nog naar haar achterbuurmeisje. „Ik denk dat ze haar ex-vriendje zelf binnen heeft gelaten”, zegt haar moeder. Hij zou de alarmcentrale hebben gebeld toen hij in Breda langs het spoor stond, op 20 minuten loopafstand van de woning. Zijn broek zat onder het bloed en hij had een wondje aan zijn vinger. Wat hij tijdens het 112-gesprek heeft gezegd kan hij zich niet meer herinneren. De halsstarrige houding van de centralist die nog in opleiding was en van de ambulancedienst roept grote vraagtekens op, zegt advocaat Richard Korver. „Als iedereen wil dat het gesprek wordt vrijgegeven, ook de melder zelf, waarom zou je het dan geheim houden? Voor de beoordeling van zijn gemoedstoestand kan het beluisteren van die opname van groot belang zijn”, zegt Korver. „Maar uiteraard ook voor de rouwverwerking van de ouders, familie en vrienden.” Proberen ze soms iets te verbergen, vraagt Megans moeder zich af? „Het maakt me diep bedroefd dat ze kennelijk hun eigen hachje proberen te redden ten koste van de waarheidsvinding.” Advocate Rima Jengibarjan die de centralist en de ambulancedienst bijstaat, zegt geen commentaar te willen geven zolang de Hoge Raad nog niet heeft beslist. In verband met haar privacy wordt de naam van Megans moeder in dit artikel niet genoemd.