Raemon Sluiter: ’Breuk met Griekspoor de beste beslissing’

Een paar weken nadat Tallon Griekspoor en zijn coach Raemon Sluiter hun samenwerking beëindigden, veroverde de 26-jarige tennisser zijn eerste ATP-titel. Aan de vooravond van de Australian Open, die maandag begint, weidt Sluiter in zijn column voor de eerste keer uit over de breuk. Ik ben blij dat die paar weken rust tussen de tennisseizoenen er weer op zitten. Het is verdomd zwaar voor de spelers om zo snel weer te starten, maar voor mij als tennisliefhebber kan het nieuwe seizoen niet snel genoeg beginnen. Met als grote eyecatcher natuurlijk de Australian Open. Veel vragen Zoveel vragen! Hoe gaat Djokovic het doen op de plek waar hij zoveel successen heeft behaald, maar waar hij vorig jaar het land werd uitgezet? Wat kan Nadal? Kan Swiatek haar dominantie doorzetten? En de belangrijkste vragen voor 2023, dat vind ik zelf in ieder geval: hoe gaan de Nederlanders het doen? Kan Botic van de Zandschulp nóg een stap maken richting de top-20? Kan Tallon Griekspoor zich oprichten na een matig 2022? Kan Tim van Rijthoven zijn grasseizoen-groove terugvinden? Welke Nederlandse dame gaat zich in de top-100 spelen? Waar ik tot anderhalve maand geleden nog een onderdeeltje was van één van die vragen, is dat nu niet meer zo. En dus zat ik in de eerste week van het jaar thuis voor de buis naar de eerste ATP-finale van Tallon Griekspoor te kijken, in plaats van op het bankje naast de baan. Als je een tenniscolumn hebt, vind ik niet dat je daar niets over kunt zeggen. Dus bij deze. Politieagent Toen Tallon mij belde, bijna twee jaar geleden, zei hij dat hij een politieagent in Nederland nodig had die ’m af en toe een schop onder z’n hol zou geven wanneer het nodig was. Die de kwaliteit en discipline zou bewaken op het moment dat Dennis Schenk, zijn trainer die woonachtig is op Mallorca, er niet bij kon zijn. Dat hij er moeite mee had om dat zelf voor elkaar te krijgen. Het toonde wat mij betreft het zelfbewustzijn dat een atleet nodig heeft om verder te komen. Waar ben ik goed in, wat kan beter, hoe ga ik dat proberen en wie kan me daarbij helpen? Die politieagent heeft-ie gekregen, waarschijnlijk iets vaker dan-ie gewild had! Die lijn is dun. Wat pak je bij iemand aan, wat laat je gaan, welk moment kies je daarvoor, welke toon gebruik je daarbij zodat de kans zo groot mogelijk is dat de boodschap blijft hangen? Ga zo maar door. Het is het mooie, maar ook het zware van coach zijn. Geen verbeteringen Gaandeweg werd steeds duidelijker dat we op meerdere van deze punten anders dachten. En dat de gesprekken die we daarover voerden niet leidden tot verbeteringen in onze samenwerking. En dan moet je ergens een keer de knoop doorhakken. Dat is heel moeilijk, dat doe je niet zomaar na twee jaar zo intens met elkaar omgaan. Hij niet, ik niet. In die twee jaar breng je zoveel tijd met elkaar door. Er wordt gewonnen, er wordt verloren. Je lacht samen, je huilt samen, je praat samen, je maakt ruzie samen en je maakt het weer goed samen. Je leert zijn familie kennen, waar je ook een goeie band mee krijgt. Je maakt samen onderdeel uit van een geweldig team met fijne, kundige mensen. Daar stop je niet zomaar mee. Beste beslissing Maar waar het uiteindelijk om gaat: werkt het nog goed genoeg? Het antwoord op die vraag was voor ons allebei uiteindelijk: nee. Na het nog een laatste keer geprobeerd te hebben, was het begin december duidelijk dat het zo niet meer ging. En dat dat de beste beslissing is geweest die er genomen kon worden, bleek vorige week in Pune, toen Tal z’n eerste ATP-titel behaalde in India. Waanzinnig knap, ik heb met eigen ogen gezien van hoe ver hij heeft moeten komen. Zonder aanwezige tenniscoach, maar met input van z’n nieuwe coach Kristof Vliegen. Met de kunde en steun van z’n fysieke trainer Bas van Bentum. Met een beetje geluk qua loting, dat het iets makkelijker maakte om in het toernooi te groeien, plus een opgave in de kwartfinale van de Kroatische topper Marin Cilic. Maar vooral met heel goed tennis en met een fantastische houding. Prachtig om te zien. Kracht en rust Ik heb thuis zitten genieten van de kracht en de rust die hij uitstraalde. Waar hij vorig jaar bij breakpoints tegen regelmatig hele verhalen hield waar menig cabaretier nog een puntje aan kon zuigen, stond er nu iemand die al zijn energie gebruikte om een zo’n goed mogelijk punt te spelen. Die de strijd aanging met alles wat-ie in zich had. Ik hoop voor Tal, zijn team en zijn naasten dat hij die die rust en kracht kan behouden dit seizoen. Dan kunnen wij als liefhebbers van tennis, maar in het bijzonder het Nederlandse tennis, daar tijdens de Australian Open en de rest van het seizoen nog heel veel van gaan genieten! En wat mijn eigen toekomst betreft? Het is vast iets met een racket en een bal, maar hoe en wat is nu nog niet duidelijk.

Raemon Sluiter: ’Breuk met Griekspoor de beste beslissing’

Bekijk meer van

HET BESTE VAN DE TELEGRAAF

Lorena Wiebes: ’Ik heb er een hekel aan als mensen nep zijn’

Jaagt Formule 1-top Max Verstappen richting uitgang? ‘Dit is het niet meer waard’

Boost voor basketbal: NBA omarmt 3x3-plan Nederlandse bond

Terpstra voor het eerst sinds 2012 thuis tijdens ’Ronde’: ‘Ik zet mijn geld op Van der Poel’