Schippers vertelt verder in De Wereld Draait Door: „Het is dezelfde blessure die ik had in Rio (Olympische Spelen, red). Het kwam helemaal uit het niets. Ik voelde mij goed en had er zin in. Zin om te schitteren daar.”

De Nederlandse atlete wist bij de sprint in de halve finales van de 100 meter meteen dat het niet goed zat. „Normaal vanwege de adrenaline voel je het pas na de race. Maar als je het voelt tíjdens de race weet je dat het niet goed zit.”

Ze vindt het opvallend dat het steeds gebeurt als ze zich goed voelt „Steeds als ik dacht: ’ik ben echt in goede vorm’, gebeurde het. Je balanceert toch op het randje met je lichaam en ik denk dat ik er net overheen ben gegaan. Jammer, want ik wilde zó graag.”

Schippers heeft nog steeds één doel voor ogen: „Er is een medaille die ik niet heb: goud op de 200 meter op de Spelen.”