De twee wielrenners gaven elkaar direct na hun zinderende millimetersprint, al uitbollend, een welgemeende knuffel. „Ik denk dat jij wint”, zei de nog in onzekerheid verkerende Van der Poel nog. „Ik denk het niet”, antwoordde Van Aert.

De Belg van Jumbo-Visma kreeg uiteindelijk gelijk. Van der Poel kwam in zijn rood-witte-blauwe trui namelijk net even eerder over de streep.

De Nederlander van Alpecin-Fenix trad met zijn overwinning in de voetsporen van zijn vader Adrie, die Vlaanderens Mooiste in 1986 op zijn naam schreef.

Van der Poel en Van Aert kennen elkaar door en door. Al sinds hun jeugdjaren vechten de twee duels uit, eerst in het veldrijden en nu dus ook op de weg.

Vorige week tijdens Gent-Wevelgem leken de twee kemphanen vooral met elkaar bezig, waardoor Mads Pedersen uiteindelijk kon winnen. „Hij wou blijkbaar liever dat ik verloor dan dat hij zelf won”, concludeerde een balende Van Aert, doelende op Van der Poel. Die reageerde op zijn beurt gepikeerd. „Ik vind het een beetje laag om te zeggen dat ik rijd om hem te doen verliezen. Ik rijd altijd om te winnen.”

Inmiddels lijken de twee te kunnen lachen om het eerdere moddergooien in de media. „We hebben veel gebabbeld”, stelde Van Aert na De Ronde gekscherend. „We hebben de krantenartikels van de voorbije week besproken.”