Treurigheid op Roland Garros door regen en coronatesten

Op deze donkere dinsdag, de derde dag van het evenement, is de miezerende regen voor veel umpires lange tijd geen reden om de wedstrijden te staken. Ze zijn onmiskenbaar onder druk gezet door de toernooibazen. Vandaag begint ook het dubbeltoernooi en er moet worden gespeeld, al is het gravel in modder veranderd en zijn de lijnen spekglad. Op Court 7 zwoegt, vloekt en zucht de oude Philipp Kohlschreiber. De 36-jarige Duitser glijdt uit, krijgt de zware ballen nauwelijks van zijn racket en pleit tevergeefs voor een regenpauze. Kohlschreiber lijkt opgelucht wanneer hij na vier sets zijn Chileense tegenstander Cristian Garin moet feliciteren. Deze beproeving is voorbij. Het kan de toernooiorganisatie niet kwalijk worden genomen dat juist deze week de hemelsluizen wijd openstaan boven Parijs. Dit is pech, maar ook weer niet helemaal toevallig. De herfst is niet het geschikte jaargetijde voor het organiseren van een belangrijk tennisevenement waarbij de conditie van banen en ballen belangrijk is. Valpartijen en blessures door overbelasting liggen op de loer. Vlakbij Court 7 is het grote plein rondom een gigantisch beeldscherm nagenoeg leeg. Er worden acties getoond van de wedstrijd in het grote stadion Philippe Chatrier. Op het centre court zijn door het dichte dak de omstandigheden beter. Als op de buitenbanen de wedstrijden eindelijk worden gestaakt, gaat het spel ’binnen’ voor het eerst in de geschiedenis van Roland Garros door. De zendgemachtigden brengen nog steeds het geld in het laatje, dus dat is ’de winst’ van dit toernooi. De inkomsten komen bepaald niet vanuit het kraampje waaruit luxe ijsjes worden verkocht. De twee jongens achter het toonbankje vervelen zich suf. „Nee, inderdaad, we hebben nog niks verkocht vandaag.” De paar toeschouwers die vandaag zijn toegelaten, hebben geen zin in ijs. Ze willen iets warms en een paraplu. Het slechte weer brengt niet eens de grootste onzekerheid op Roland Garros. De gevolgen van de coronacrisis zijn overal zichtbaar en voelbaar. Tennissers en coaches worden aan de lopende band getest en moeten steeds hopen op een goede uitslag. Het meest recente bericht over een dubbelspeelster die het toernooi moet verlaten omdat haar coach positief werd getest, is niet eens meer bijzonder of schokkend. Het hoort bij toptennis in coronatijd. Toch is er binnenkamers veel kritiek op de protocollen en de regels, die constant worden veranderd. Eerst was een positieve test van een hersteld persoon die ooit was besmet geen reden voor clementie. Daar kan de weggestuurde en woedende Spanjaard Fernando Verdasco over meepraten. Inmiddels zijn de regels gewijzigd en is er toch nader onderzoek en mildheid mogelijk in dit soort gevallen. De spelers willen niet te veel openlijk hierover klagen, want ze benadrukken steeds maar weer blij te zijn dat ze weer mogen tennissen. „Maar je maakt je altijd zorgen”, zegt de inmiddels uitgeschakelde Belgische topper David Goffin. „Dat kost energie en dat gaat ten koste van je spel.” Ook de Italiaan Andreas Seppi is onzeker. „Iedereen weet dat je elk moment naar huis kan worden gestuurd.” Is er dan niks ’leuks’ te melden vanaf het park dat in de lente zo gezellig, zo geurig en zo fleurig kan zijn? Jawel, de Nederlandse Arantxa Rus heeft in de nacht van maandag op dinsdag samen met de Française Clara Burel een record gevestigd. Nog nooit eindigde op Roland Garros een partij na middernacht, want daglicht was altijd heilig en kunstlicht uit den boze. Maar dat is niet vol te houden bij een druk programma in de herfst en dus werden Rus en Burel maandagavond om even na negen uur de baan op gestuurd. Drie uur later kwam ze er weer vanaf. Rus was gedesillusioneerd, want ze had in drie sets verloren van een 19-jarige Française die op plek 433 van de wereldranglijst staat genoteerd: 7-6(7), 7-6(2), 6-3. Winst had haar minimaal 24.000 euro aan extra prijzengeld opgeleverd. Ook daarom baalde ze intens, want het beroep van tennisprof is ook maar een vak waarmee gewoonweg geld moet worden verdiend.