Mathieu van der Poel pakt na titanenstrijd met Wout van Aert wereldtitel veldrijden

Ondanks dat Van Aert samen met een hoop Belgische landgenoten op de voorste rij startte, waren het de Nederlanders die direct het heft in handen namen. Lars van der Haar nam het voortouw, maar het was al rap Matje die het overnam. Hij wilde snel het verschil maken.

Van Aert moest al in ronde 1 alle zeilen bijzetten om de ontketende Nederlander bij te benen. Er waren toch echt 40 veldrijders gestart, maar het draaide direct om de twee rivalen. De Belg vond het achterwiel van zijn Nederlandse opponent. Dit kon weleens tot de finish zo doorgaan tussen deze twee fenomenen in de cross. De rest deed mee voor een bronzen plak.

Hoogerheide was uitgelopen voor het WK veldrijden.

Ⓒ ANP/HH

Uitzinnig publiek

Van Aert nam over en schroefde het tempo nog maar eens op. Op het klimmetje in ronde 3 rammelde MvdP maar weer eens aan de boom, maar het uitzinnige publiek zag dat de Belg geen krimp gaf. Wel leek het op oog wel zo dat de rug van de Nederlander prima in orde leek.

Tekst gaat verder onder de video

Rondes lang ging het zo door: Van Aert en Van der Poel ontliepen elkaar zo weinig in het veld, dat van elkaar wegrijden er nauwelijks inzat. In ronde 7 trapte Van der Poel weer waanzinnig veel watts weg en ineens had hij twee fietslengtes op zijn Belgische rivaal. Maar op de rechte stukken kwam hij er weer bij. Vanaf de klim richting de balken was Matje weer in het voordeel. Wie ging deze titanenstrijd winnen?

Het was weer een iconische strijd tussen Van Aert en Van der Poel.

Ⓒ ANP/HH

Het kwam op de laatste ronde aan, de laatste bocht, het laatste rechte stuk. Van Aert reed voorop, Van der Poel in zijn wiel. De vroege aanval van MvdP was te sterk voor Van Aert: wereldkampioen.

Tekst gaat verder onder de tweet

Vijfde wereldtitel zal Van der Poel nog lang heugen: ’Top drie mooiste zeges ooit voor mij’

Van der Poel besliste bij de WK veldrijden in Hoogerheide het duel met concurrent Van Aert met een vlammende sprint. Het was de apotheose van een tweestrijd, die het crossen in de modder overstijgt. „Deze hoort zeker in de top drie van mooiste zeges ooit voor mij”, vertelde de 28-jarige Nederlander die voor de vijfde keer de wereldtitel veroverde in het veld. „Deze zal me nog lang heugen.”

Vanaf de eerste ronde reden ze met zijn tweeën voorop, zoals verwacht. Op het veld, maar ook op de weg zijn ze rivalen. „Iedereen kent het verhaal, hoe wij elkaar al tien jaar pushen. En dat zal nog wel even doorgaan. Binnenkort begint het wegseizoen. We hebben elkaar naar een hoger niveau gebracht, maar ook de sport. Ik heb nog nooit zo veel mensen bij een cross gezien.”

Van der Poel besloot al in de eerste ronde tot een tempoversnelling die alleen nog door Van Aert werd beantwoord. „Ik wilde al vroeg het verschil maken zodat ik uit het gedrang zou blijven. Ik denk dat Wout hetzelfde plan had. Ik merkte al snel dat ik op het lastige stuk omhoog zeker niet de mindere was. Ik denk dat ik Wout daar meer pijn heb gedaan dan bij de balken.”

Die kunstmatige hindernis werd vooraf gezien als de plek waar de meer behendige Van der Poel het verschil zou kunnen maken. „Iedereen zal hebben verwacht dat ik op de balken iets zou proberen, maar ook Wout heeft daarin stappen gemaakt. Ik heb dat dan ook bewust niet gedaan.”

Daarom ook kwam niet Van der Poel maar Van Aert aan het einde van de slotronde als eerste op de verharde finishstrook. „Dat zal hij niet hebben verwacht. Toch rekende ik er op dat hij bij het opdraaien meteen de sprint zou inzetten. Dat deed hij niet. Toen wist ik: wie nu het eerst aanzet die wint.” Dat was Van der Poel die met een machtige sprint de Belg achter zich hield. „Ik heb er hard voor gewerkt. Ik heb een moeilijke periode gehad rond de kerst en me daarna goed herpakt tijdens een trainingsstage waar ook de problemen met mijn rug zijn opgelost.”

Van der Poel gaat zich nu op de weg richten, al laat hij het begin van het trainingskamp van zijn ploeg nog schieten. „Ik neem eerst een week rust.” Daarna gaat hij de weg op, met ook weer nieuwe duels met Van Aert in het verschiet. „Als je in de cross een van ons wegneemt, neem je ook deel van publiek weg. De cross heeft een duel nodig.” Op de weg komen ze elkaar half maart voor het eerst tegen in de Strade Bianche.

Van Aert betreurt tactische fout in sprint om wereldtitel

Van Aert liet zich zondag bij de strijd om de wereldtitel veldrijden in Hoogerheide in de slotronde verrassen door een tactische keuze van Van der Poel. „Ik had verwacht dat hij bij de balken kort voor de finish de kop zou nemen, maar dat gebeurde niet.” De Belg draaide daarom als eerste de finishstraat op en verzuimde vervolgens ook nog meteen aan te zetten. „Dat was een fout.”

Van Aert, drie keer eerder wereldkampioen, had het zwaar gehad en erkende dat hij de mindere was geweest. „Mathieu heeft me vanaf de eerste minuut onder druk gezet. Ik heb het eerste half uur ontzettend afgezien. Ik heb als een laffe renner aan het wiel gehangen”, keek de renner van Jumbo-Visma terug met een zilveren medaille in plaats van goud om zijn hals.

Kansloos had hij zich desondanks niet gevoeld. Daarvoor zijn er bij een cross te veel onvoorspelbare factoren en heeft hij een machtige sprint in de benen. Maar de wedstrijd op het door naar schatting 40.000 mensen omzoomd parcours liet een onverstoorbare Van der Poel zien. „Ik was misschien niet de sterkste, maar dat wil niet zeggen dat je niet kunt winnen. Maar Mathieu pakte het ook in de sprint slim aan, respect.”

Nederland heerst in medailleklassement WK veldrijden

De wereldkampioenschappen veldrijden in Hoogerheide waren voor de Oranje-equipe een groot succes. Met vier keer goud, drie keer zilver en eenmaal brons op de zeven onderdelen was Nederland veruit het succesvolste land.

Vorig jaar bij de WK in de Verenigde Staten voerde de selectie van Gerben de Knegt ook het medailleklassement aan, toen met twee keer goud, vier keer zilver en twee keer brons. Op dat WK kwamen geen junioren in actie en was de team relay ook nog geen officieel onderdeel.

Op het ploegonderdeel pakte Nederland vrijdag al goud, gevolgd door overwinningen van Fem van Empel (vrouwen, elite), Shirin van Anrooij (vrouwen, beloften) en Mathieu van der Poel (mannen, elite).

Eliterenster Puck Pieterse, belofte Tibor del Grosso en junior Senna Remijn pakten zilver. Lucinda Brand was goed voor brons bij de elitevrouwen. De Belgen volgden in het medailleklassement als tweede met één keer goud, één keer zilver en vier keer brons.