Dopingalarm in Tourpeloton

Professor Peter van Eenoo, directeur van het bij WADA (Wereld Anti Doping Agentschap) aangesloten DoCoLab in Gent, bevestigt dat hij begin juni door een persoon uit de anti-doping is aangespoord om het onderzoek naar Aicar te intensiveren. „Het verbaast me niet dat Aicar in de wielersport wordt gebruikt”, zegt Van Eenoo. „Het kan ook geen toeval zijn dat enkele WADA-laboratoria onlangs gewaarschuwd zijn over Aicar en dat nu ook geluiden vanuit het wielrennen komen. Er is het verzoek gekomen om grotere inspanningen te verrichten om Aicar op te sporen. Wij hadden het onderzoek naar dit product juist op een laag pitje gezet omdat we het niet meer als een groot probleem zagen.” Vetverbrandend Aicar is een spierversterkend en vetverbrandend middel, dat via lichaamseigen stoffen zorgt voor een toename van het aantal rode bloedlichaampjes en een verhoogde vet- en koolhydraatverbranding. Bij laboratorium-testen op muizen bleek het uithoudingsvermogen door Aicar met liefst 68% toe te nemen. Het zou vooral in combinatie met GW1516 een sterk prestatie bevorderend effect kennen en uiterst geschikt voor duursporten zijn. Voor het eerst is het in de topsport gebruikt door zwemmers tijdens de Olympische Spelen in Peking in 2008. Deze krant meldde in het voorjaar 2012 dat het middel ook in het wielrennen werd gebruikt. Dopingexpert Douwe de Boer, die voor verschillende ploegen het biologisch paspoort van de renners controleert, is eveneens niet verbaasd over de geluiden van ’radio-peloton’. Hij omschrijft Aicar als het perfecte dopingmiddel. „Omdat het een lichaamseigen middel is, is het lastig op te sporen”, aldus De Boer. „Je hebt ook nog een mogelijkheid om het traceren via het HDL (parameter van vet in je bloed, red.) in het biologisch paspoort, maar dit is vrij lastig. Het gevaar dat wielrenners het nemen ligt continu op de loer. Het opzoeken van de grenzen hoort bij de topsport. Sommigen houden zich aan de dopinglijst, anderen zoeken in de dopinglijst ook nog de grenzen op. ” Drempelwaardes In het DoCoLab controleert Van Eenoo Aicar op eenzelfde manier als testosteron via de urine van de atleten. „De lichaamseigenwaarde van Aicar kan heel erg schommelen”, waarschuwt Van Eenoo. „Ook mensen die het middel niet gebruiken kunnen op hoge waarden zitten, daarom liggen de drempelwaardes vrij hoog. De laboratoria kunnen heel beperkt gebruikers van dit product aanduiden. Alleen als de waarde echt uit de pan swingt, kunnen we verder gaan onderzoeken.” De Boer: „Omdat het prestatiebevorderende effect bij mensen nog altijd niet wetenschappelijk vaststaat, blijft het voor ons een vaag middel. Alleen aan de hand van proeven met muizen heeft een aantal wetenschappers de positieve uitkomsten geconstateerd. Wanneer een wielrenner denkt dat dit een wondermiddel is en hem helpt zijn prestatie te verbeteren, dan heb je sowieso al te maken met het placebo-effect.” Ook Van Eenoo twijfelt of dit daadwerkelijk een tovermiddel is. „Nergens is bewezen dat dit product een direct effect op topsportprestaties heeft. Daarbij moet je ook grote hoeveelheden nemen voordat het enig effect kan hebben. Ik vrees dat er momenteel vooral met Aicar geëxperimenteerd wordt.” Vrij duur Momenteel is Aicar vrij eenvoudig voor iedereen via internet te bestellen. De prijs voor 5 mg bedraagt zo’n 70 euro, wat het middel vrij duur maakt. Het ’medicijn’ zit nog altijd in de experimentele fase, waardoor er veel risico’s bij het gebruik zijn. Enkele personen uit de wielersport waarschuwen ons zelfs dat één team hun renners Aicar in een drinkfles in de wedstrijd zou geven zonder dat deze renners daar zelf van op de hoogte zijn. Merijn Zeeman, hoofdcoach van Jumbo-Visma, is verbaasd over dit nieuws. „Juist omdat wij dit jaar weer overal mee doen om de prijzen, heerst bij ons het gevoel dat er momenteel vrij zuiver wordt gekoerst. Deze geluiden over Aicar ken ik niet. Al heeft onlangs de Oostenrijkse Operation Aderlass aangetoond dat doping nog lang niet helemaal uit het peloton is verbannen.” Langlaufers In deze geruchtmakende dopingzaak waren naast een groot aantal langlaufers ook de wielrenners George Preidler (voormalig Team Sunweb) en Stefan Denifl (IAM Cycling) betrokken. Deze atleten zouden tussen 2011 en februari 2019 bloedtransfusies hebben ondergaan bij de Duitse sportarts Mark Schmidt, die vanuit de Duitse stad Erfurt opereerde. Schmidt was eerder ploegarts bij de wielerploegen Gerolsteiner en Milram. In het peloton wordt aangegeven dat je met het dagelijkse kleine hoeveelheid cortisonen de dopingcontrole nog altijd kunt bedonderen, omdat je waardes dan nauwelijks fluctueren. Ook is er nog altijd de mogelijkheid om microdosissen epo te nemen, zonder dat dit tot dusdanige schommelingen leidt dat die in het bloedpaspoort zijn waar te nemen. Hetzelfde geldt voor bloedtransfusies. Werkten de renners voorheen met het aftappen en bijzetten van bloedzakken van 450 cc, tegenwoordig bestaat de mogelijkheid om vier à vijf kleinere bloedzakken van zo’n 100 cc in een iets langere periode nemen. Het effect hiervan is kleiner, maar het geeft een sporter nog altijd een paar extra procenten zonder dat de alarmbellen van het biologische paspoort afgaan.