AZ heeft Noors wonderkind in huis

Ineens was hij daar. Het modale FK Bodø/Glimt beleefde het afgelopen seizoen hoogtijdagen en dat dankte het voor een groot deel aan jeugdinternational Hakon Evjen. De ploeg uit het Noorse kustplaatsje Bodø, gelegen boven de poolcirkel, eindigde het afgelopen decennium nooit hoger dan de elfde plaats. Maar met het 19-jarige kroonjuweel uit Narvik in de gelederen plaatse FK Bodø/Glimt zich met een tweede plaats fluitend voor Europees voetbal. De beelden van Evjen, maandag uitgeroepen tot Voetballer én Talent van het Jaar in de Noorse Eliteserien, gingen de hele wereld over. Zoals zijn zinnenprikkelende treffer begin april op bezoek bij Mjondalen IF, in de tiende (!) minuut van de blessuretijd. Het was ook nog eens het winnende doelpunt. „We hadden hem op dat moment al in de picture”, herinnert Max Huiberts zich. AZ was het Noorse supertalent al vroeg op het spoor, vervolgt de directeur voetbalzaken van AZ. „Wij komen veel in Noorwegen en hij viel ons gelijk op. We hebben toen gelijk actie ondernomen. We zijn vaak die kant op geweest en veel wezen kijken. Fredrik Midtsjø had ons grappig genoeg ook al getipt over Hakon. Hij zei: er zit een heel groot talent aan te komen in Noorwegen. Hakon was bij ons dus al op de radar, maar Mitch bevestigde dat. Bij Noorse spelers vraag ik altijd aan hem en Svensson wat zij van hun vinden.” Zowel Huiberts als de scouts van AZ zagen Evjen in actie, onder wie Arthur Numan. „Hij is een lichtvoetig mannetje, technisch vaardig, snel, creatief en beschikt over scorend vermogen”, weet de ex-international. „Vandaar dat half Europa bij hem aanklopte. Ik zie in hem in potentie de opvolger van Stengs. Ja, zo moeten wij denken, we moeten inspelen op het vertrek van onze goede spelers. We kunnen komende zomer zomaar vijf, zes spelers kwijtraken. Daarom is het goed dat Max (Huiberts, red.) meteen heeft doorgepakt met Hakon. Weet je wat het met die gasten uit Scandinavië is? Er zit een goede kop op en ze staan er vanaf dag 1. Ze komen hier om zich te ontwikkelen en beter te worden, om hopelijk na drie à vier jaar een stap naar een grote competitie te maken.” Huiberts pakte zoals gezegd snel door, maar de directeur werd daarbij geholpen door Evjen zelf, die op het WK onder 20 paradoxaal genoeg zwak speelde. „We hebben hem inderdaad in Polen bekeken”, zegt Huiberts. „We wisten dat wij niet de enigen waren die daar voor hem kwamen. Hij was ronduit slecht, maar dat kwam omdat hij als linksback moest spelen. Dat heeft de concurrentie zand in de ogen gestrooid.” Want de linksbenige Evjen is allesbehalve een linksback, stelt Huiberts. „Hij is multifunctioneel, kan op alle posities voorin en het middenveld spelen, maar mij lijkt hij geen verdediger. Met zijn linkerbeen op de rechterflank heeft hij wel wat van Calvin (Stengs, red.), hoewel ik denk dat Hakon iets meer op acht en zes kan spelen.” Aan het einde van afgelopen transferwindow bleken er toch een hoop kapers op de kust voor Evjen, waaronder het Manchester United van de Noorse trainer Ole Gunnar Solskjaer. Huiberts, glimlachend: „Er kwamen een hoop clubs langs ja, zeker toen die wisten dat wij concreet waren. We hebben hem dus goed moeten overtuigen, uiteindelijk is het gelukt. Hoewel: we hadden hem liever al in de zomer gehaald, maar dat was niet bespreekbaar.” Het lijdt bij Huiberts geen twijfel dat de derde Noor in de AZ-selectie direct aansluit bij de A-selectie. „Hakon is niet voor niets uitgeroepen tot de beste voetballer van de Noorse competitie. Hem kennende gaat hij met niets minder genoegen nemen. Hij is enorm gedreven en weet heel goed wat hij wil. Die jongen gaat gelijk volle bak. Hij past heel goed bij al die jongens die er nu rondlopen, want die weten ook heel goed wat ze willen.” Zijn toekomstige ploeggenoot en Noors international Jonas Svensson verwacht ook dat Hakon Evjen zal aanhaken aan het niveau van AZ. „Ik ken hem niet persoonlijk, maar wat ik op tv in de samenvattingen van hem zie bevalt me wel. Hij zal nog wel aan zijn nieuwe leefomgeving moeten wennen, hij gaat voor het eerst naar het buitenland. Mitch en ik waren 23 toen we hier kwamen, hij is nog jong. Maar geloof me: we zullen hem op sleeptouw nemen. Hij is een landgenoot, dat is een soort erecode.”