Feestje voor subtoppers

De groten der aarde stellen het zeker nog wel op prijs wanneer de Davis Cup op hun erelijst prijkt. Maar zodra ze die meer dan 100 jaar oude beker een keer hebben gewonnen, neemt de interesse doorgaans af. Daviscup-tennis is immers niet zo heel interessant voor de belangrijke plek op de wereldranglijst. Bovendien zijn deze driedaagse ontmoetingen slopend in het toch al zo zware bestaan van de topspelers. Het voorstel om in het vervolg om drie in plaats van vijf gewonnen sets te spelen, haalde het deze zomer echter net niet tijdens een vergadering van de Internationale Tennisfederatie (ITF). Dit jaar lieten de beroemdheden het massaal afweten in de strijd om de Davis Cup. Argentinië, de winnaar van de vorige editie, verloor de eerste ronde zonder de grote held Juan Martin del Potro. Tsjechië speelde zonder Tomas Berdych, Japan zonder Kei Nishikori en Canada zonder Milos Raonic. Grootmacht Spanje kwam niet ver zonder de kwetsbare Rafael Nadal en Groot-Brittannië strandde vroegtijdig omdat Andy Murray niet van de partij was. Zwitserland telt ook niet meer mee, want zonder Roger Federer en Stan Wawrinka heeft deze natie eigenlijk niets in de Wereldgroep te zoeken. Novak Djokovic was dit seizoen eigenlijk de enige absolute topper die zich in de strijd om de Davis Cup wilde mengen. Hij won de bokaal met Servië al eens in 2010, maar wilde (tot groot geluk van zijn landgenoten) dat kunstje nog weleens een keer herhalen. Maar Djokovic raakte halverwege het seizoen geblesseerd en Servië was in de halve finale kansloos tegen Frankrijk. Opvallend was in deze jaargang dat toppers als Federer en Nadal wel waren te porren voor deelname aan de Laver Cup, een nieuw driedaags evenement waarbij de beste spelers van Europa het opnemen tegen de rest van de wereld. De eerste editie werd twee maanden geleden in Praag gehouden en volgend jaar is het Amerikaanse Chicago als gastheer aangewezen. Het lijkt erop dat de Laver Cup een serieuze concurrent gaat worden voor de Davis Cup. Het gaat immers maar om één weekeinde per jaar, zonder slopende vijfsetters en met uitstekende beloningen. Daar heeft de absolute top wel oren naar. Aan bovenstaande kanttekeningen hebben de finalisten van 2017 en hun aanhang vandaag geen boodschap. Zij zullen er een sportief feest van maken, zoals de finale van de Davis Cup dat al ruim een eeuw is. Bijna 28.000 fans zullen een plaatsje vinden onder het gesloten dak van Stade Pierre Mauroy, de thuishaven van voetbalclub OSC Lille. De keuze voor Lille is begrijpelijk, want de Franse stad ligt vlakbij de Belgische grens. Een garantie voor succes is deze locatie niet, want in 2014 verloor Frankrijk in dit stadion de finale van Zwitserland, met Federer en Wawrinka. In de komende dagen hebben de Fransen meer kans op hun tiende Daviscup-titel. België is in hoge mate afhankelijk van David Goffin, de nummer zeven van de wereld die zondag in Londen nog verliezend finalist was bij de ATP Finals. De Franse kopman Jo-Wilfried Tsonga (ranking 15) staat lager genoteerd op de wereldranglijst, maar heeft op het door hem geliefde hardcourt wel een sterkere nummer twee aan zijn zijde. Lucas Pouille (ranking 18) is doorgaans een klasse beter dan de Belgische nummer twee Steve Darcis (ranking 76). Het dubbelspel zou morgen weleens beslissend kunnen zijn en in die discipline zijn de Fransen normaal gesproken de sterksten. Pierre-Hugues Herbert is een echte specialist al is het opvallend dat de andere specialist, Nicolas Mahut, op het laatste moment uit de ploeg is gelaten door teamcaptain Yannick Noah.