Schoenen Ziyech zijn te groot

Zowel bij Heerenveen, waar de Nederlandse Marokkaan doorbrak, als bij FC Twente en later bij Ajax was het vaak van ’you love him or you hate him’. Ondanks alle risico’s die hij in zijn spel legde en waaraan hij nooit concessies deed, sloeg het oordeel in het vorige successeizoen van Ajax definitief door naar: ’we love him’. Begrijpelijk, want hij is een Ajax-speler pur sang. Zijn soms verongelijkte gedrag wordt inmiddels door iedereen voor lief genomen als onderdeeltje van zijn persoonlijkheid. Ziyech is nu eenmaal geen knuffeldier als Frenkie de Jong. Er zit een kop op en dat is helemaal niet verkeerd. Bij Heerenveen botste hij met trainer Marco van Basten, bij FC Twente bleef hij zelfs na allerlei dreigementen vierkant achter zijn onder vuur liggende trainer Alfred Schreuder staan en bij Ajax weerstond hij de toorn van het Amsterdamse fans om uit te groeien tot publiekslieveling. Zijn eigenzinnigheid is tegelijkertijd zijn kracht, want Ziyech valt in de voetballerij door weinig en nauwelijks iemand van zijn stuk te brengen. Hij volgt zijn eigen pad, ook z’n eigen carrièrepad en daarom speelt hij tot de zomer in de Johan Cruijff ArenA en niet al bij een buitenlandse club. De extra salarisinspanning die Ajax zich afgelopen jaren getroostte om hem binnenboord te houden, was meegenomen en voelde als loyaliteit, maar zijn keus voor Amsterdam viel vooral te verklaren omdat de juiste uitdaging niet langskwam. De club, het niveau, spel en de trainer pasten tot dusver nooit in één plaatje bij Ziyech totdat Chelsea zich meldde. Maar AS Roma en Sevilla vingen bot bij de Marokkaanse international omdat technisch directeur Monchi de kluit belazerde in zijn ogen. Onverstoorbaar bleef Ziyech onder het uitblijven van een transfer, onder de twijfels of hij goed genoeg zou zijn voor de absolute top, zelfs na het nationale en internationale successeizoen van Ajax, waarbij Ziyech gold als een van de architecten. Dat zag Frank Lampard van dichtbij in de afgelopen Champions League-campagne evenals het publiek van Chelsea. Zijn waanzinnige treffer uit een vrije trap op Stamford Bridge getuigde van genialiteit, oogstte alle bewondering, z’n uitdagende pose en blik daarna hoort ook bij Ziyech. In de Premier League kan Ziyech een sensatie worden en je gunt het hem en zijn attractieve risicovolle speelstijl, want er zijn weinig spelers die zulke individuele klasse op topniveau kunnen en mogen etaleren. Eén ding is zeker: Frank Lampard zal hem bij Chelsea de vrije hand moeten geven om het maximale eruit te krijgen bij Ziyech. Iets wat Ajax-trainer Erik ten Hag tijdig onderkende en daarmee uiteindelijk het beste van Ziyech kreeg. Sowieso is de relatie tussen de leiding van Ajax en Ziyech en de zorgvuldig gezamenlijk geplande carrière een voorbeeld voor hoe club en speler in deze moderne tijd van het grote geld met elkaar zouden moeten omgaan. Een voorbeeld van een win-winsituatie. Komende zomer gaat bij Ajax een tijdperk eindigen als na Ziyech ook Donny van de Beek, André Onana, Sergino Dest, Joël Veltman, David Neres en misschien ook Daley Blind de club gaan verlaten. Dat wordt een heidens karwei voor technisch directeur Marc Overmars om een nieuw Ajax te formeren. Vaststaat dat een tweede Hakim Ziyech niet bestaat, maar hij levert Ajax met 45 miljoen euro een dusdanig bedrag op, dat Calvin Stengs (AZ) en Mohamed Ihattaren (PSV) haalbaar worden. Maar die vergelijken met Ziyech is niet fair. Vooralsnog zijn diens schoenen te groot.