Olympisch kampioene Esmee Visser, de bakker van Beinsdorp

„Ik vind het soms met het schaatsen – nu het mijn baan is – lastig te erkennen dat ik ook van waarde kan zijn. Dan word ik overvallen door het gevoel nutteloos te zijn, want ik draag niets bij aan de wereld.” Was getekend: Esmee Visser. ’t Is bijna voer voor psychologen, als je het de rijdster van TalentNED hoort opbiechten. „Gelukkig zegt Daan, mijn vriend, dan: ’Esmee, je brengt zoveel mensen plezier en maakt hen trots. Zij kijken sport en passen zelfs hun agenda ervoor aan om jou te zien schaatsen. Je bent nuttig voor de samenleving’. Nou, dat neem ik dan maar aan”, reageert Visser. Toch filter je de twijfel zo uit haar stem. Wat Visser, naar wie de ijsbaan tegenover haar ouderlijk huis in Beinsdorp is vernoemd nadat ze als olympisch kampioene uit Zuid-Korea terugkeerde, ermee bedoelt: ze snapt alle belangstelling wel, kan er zeker van genieten, maar er hoeft niet altijd op te worden ingezoomd. D’r is meer wat haar boeit. Desembrood bakken bijvoorbeeld. Of een boek schrijven over schaatsen en brood. Huh? Dat idee is voortgevloeid uit het succes van 2018. Visser (23) hield al in haar vrije tijd van taarten maken, maar in haar streven zo gezond mogelijk te leven (wat weer aansluit bij een topsport-bestaan) heeft ze zich ook verdiept in een alledaags product als brood. Uit nieuwsgierigheid kwam ze in contact met Edwin Klaasen, een Waalwijkse bakker. Die is gespecialiseerd in het vervaardigen van desembrood, een soort waarbij geen gist wordt gebruikt. Het afwijkende productieproces zorgt voor meer smaak en voedingsstoffen. Kortom, echt iets voor sporters die via hun eten ook een paar procenten winst denken te kunnen boeken. Door een cursus bij Klaasen te volgen heeft Visser deze kunst van broodbakken ook onder de knie gekregen. Het stoort haar dat ze dikwijls hoort of leest dat men brood verkeerde voeding noemt. „Brood is belangrijk, al beweren veel mensen dat het niet goed is voor je dagelijks voedingspatroon. Men vindt koolhydraten een bedreiging. Nou, als ik het niet eet, leef ik over twee dagen niet meer. Voor mij is het een overlevingsmiddel waar ik bovendien een eigen draai aan kan geven door een boterham op verschillende manieren - verantwoord en gezond - te beleggen”, legt Visser uit. „Nu ik meer weet van het bakken, vind ik het nog leuker dan voorheen. En van het een is het ander gekomen. Op een gegeven moment bedacht ik dat er een combinatie was te maken van mijn schaatsreizen en onderweg eten. Ik ben gaan bijhouden wat er aan brood voorhanden was op de plaatsen waar ik moest schaatsen. Ook noteerde ik wat er in die andere landen – of culturen – er met brood wordt gedaan, welke varianten er zijn, wat er aan beleg op gaat. Van de broodjes die ik at en zelf ’versierde’ met de aanwezige ingrediënten, maakte ik foto’s en die zijn allemaal in een plakboek beland.” Oftewel, de voorbode van het boek dat ze momenteel schrijft met Klaasen. Ergens volgend schaatsseizoen moet dat verschijnen. „Ik heb een tekstdocument van vijftig pagina’s aangeleverd, over mijn passie voor brood, hoe ik ermee in aanraking ben gekomen, mijn ervaringen ermee en wat ik lekker vind als beleg erop. Dus het recept erbij. Ik houd van variatie en hartigheid, kipfilet met Hüttenkase en een blaadje sla, bijvoorbeeld. Wat ik trof ik aan bij de World Cups in Japan, in Hamar, Inzell, of Nur-Sultan? Dat is een onderdeel. „Verder zijn er broodjes die me aan iets of iemand doen denken. Op mijn eerste trainingskamp met TalentNED in Font Romeu (Fra) heeft mijn ploeggenoot Marcel Bosker het broodje bietenburger geïntroduceerd. Dat verhaal staat er straks in, compleet met bereidingswijze. Of het broodje dat aan mijn vader is gelinkt. Hij is een slagerszoon en houdt erg van vlees. Daarom vind ik een broodje filet american erg bij hem passen. En een broodje ei is symbolisch voor mijn team. Sinds ik topsport bedrijf, zie ik dat er ongelooflijk veel eieren worden gegeten en in het eten worden verwerkt. „De creatie die bij mijn gouden medaille hoort? Ik heb op de Spelen heel vaak en veel salades gebouwd. Ik deed een heleboel op elkaar: kaas, kipfilet, komkommer, sla, tomaat, olijven, eigenlijk een broodje salade. Maar eh, meer vertel ik er niet, want ik wil niet alles verklappen voor m’n boek er is. Ik denk dat het een interessant boek wordt, met een boodschap: brood kan gezond, leuk en lekker zijn.” De Salt Lake City specialiteit blijft dus nog even geheim. Eerst kneiterhard schaatsen op desembrood, of een voedzame variatie daarop. Het zou zomaar iets met een ultra-gezond burgertje kunnen zijn. In max-uitvoering dan, want in de States moet altijd alles wel groots en geweldig zijn.