Vrouwelijke parel in spoor van Mathieu van der Poel

Twee zeges in de elite-categorie prijken deze winter al op haar naam en het zou best kunnen dat ze morgen in Koksijde haar eerste overwinning in een Wereldbeker grijpt. Zowel in Bern als Tabor eindigde het cross-talent op een tweede plaats achter landgenote Annemarie Worst. „Vorig jaar werd ik in Koksijde vierde en het is een parcours dat me ligt. Het zou geweldig zijn als ik daar mijn eerste World Cup-zege kan boeken, want ik zit er al een tijdje tegen aan te hikken. Het moet toch een keertje lukken.” Liefde voor de modder De liefde voor de modder is gekomen, omdat ze als wegrenster tijdens de winter haar conditie wilde onderhouden. „Ik vond het eigenlijk meteen heel leuk om te doen, het liefste rijd ik een cross op een zwaar parcours. Door het rulle zand en dat er ook veel afwisseling is met lopen en bochtenwerk. Als het lastig is, heb ik het naar mijn zin. Laat mij maar lekker door de blubber baggeren.” De Rotterdamse valt op met haar zwarte krullen en prachtige donkere kijkers, te danken aan haar wortels die liggen in de Dominicaanse Republiek. „Daar ben ik geboren en toen ik vijf jaar was ben ik met mijn vader en moeder deze kant op gekomen. Mijn naam is afkomstig van mijn oma. Ik heb nog een broertje Salvador en zusje Yarichelle. Of ik het hier niet te koud vind? Nee joh, ik vind het juist niet prettig als het té warm is.” Ze zit op haar plek bij Corendon-Circus, dé topploeg in het cross-circuit. Van der Poel is de wereld- en Europees kampioen bij de mannen, de Belgische Sanne Cant is wereldkampioene bij de vrouwen, waar Alvarado voor de tweede keer op rij de Europese titel veroverde bij de beloftes (onder 23). „In bijna alle wedstrijden rijdt onze categorie met de elite mee, behalve tijdens de kampioenschappen. Voor je ontwikkeling is dat heel goed”, zegt het talent, dat dit jaar in Gieten en Ruddervoorde de wereldtop achter zich liet. „Tijdens het EK deed ik weer mee in de beloftecategorie en dat zal ook zo zijn tijdens het WK in februari. Vorig jaar pakte ik brons, dit is bij de beloftes mijn laatste kans op goud. Dat is mijn grote doel.” Alleenheerser Haar manier van koersen vertoont gelijkenissen met de alleenheerser bij de mannen, Van der Poel. Snel starten waar het kan en de concurrentie meteen een mentale ’dreun’ verkopen. „Je kijkt natuurlijk wel naar hoe hij dingen doet en leert daar van, maar dit specifieke aspect heb ik niet van hem hoor”, lacht ze. „Ik wil gewoon lekker koersen. Maar wat Mathieu allemaal doet, is hartstikke knap. Hij is zo vreselijk talentvol, maar ook spontaan en ’down to earth’. Ja dat vind ik mooi, maar zo hoort het toch ook.” Voorlopig zal ze haar kunsten in de wintermaanden vertonen, maar Alvarado heeft ambities die verder reiken. „Ik hoop ook meer op de weg te kunnen rijden. Ik denk dan niet aan klassiekers, maar meer aan een Giro of een eendagswedstrijd als La Course (Tour, red.). En dan is er een olympische droom”, zo wil ze net als MvdP op de mountainbike naar de Spelen, al zal dat pas op z’n vroegst in Parijs 2024 zijn. „Nee, Tokio komt voor mij echt nog te vroeg.”