De Nederlandse successen in de Tour de France

Verrassend geel Op zaterdag 6 juli had Dylan Groenewegen volgens de kenners een uitgelezen kans om 30 jaar na Erik Breukink eindelijk weer eens de gele trui in Nederlandse handen te brengen. In de vlakke rit was de topspurter van Jumbo-Visma in Brussel de grote favoriet voor het dagsucces en het daarbij behorende geel. Het liep allemaal anders. In de laatste twee kilometer kwam Groenewegen hard ten val. Weg kansen, weg ritzege en weg gele droom. Daarna speelde zich voor Jumbo-Visma een bizar scenario af. Mike Teunissen, normaal gesproken de lead-out voor Groenewegen, ging in de laatste honderden meters in Brussel de strijd aan met de grote mannen als Peter Sagan, Elia Viviani en Caleb Ewan. En de 26-jarige Limburger klopte iedereen. Daar was dan toch de triomf en het geel voor Jumbo-Visma. Het was alleen niet Groenewegen maar de voor veel mensen onbekende Teunissen die de opvolger van Breukink werd. Sterke ploeg Dag twee van de Ronde van Frankrijk stond in het teken van de ploegentijdrit. Met tijdritspecialist Tony Martin als aanjager leverde Jumbo-Visma opnieuw een uitstekende prestatie. De Nederlandse formatie legde in Brussel de 27,6 kilometer af in 28 minuten en 57 seconden. Het sterke Team Ineos, met Tourfavorieten Geraint Thomas en Egan Bernal, moest uiteindelijk twintig seconden toegeven. Deceunick Quick-Step, met in de gelederen Julian Alaphilippe, werd derde op 21 tellen. De tweede triomf van Jumbo-Visma betekende ook dat Teunissen voor de tweede opeenvolgende dag de gele trui om zijn schouders kreeg gehangen. De leidende positie in het algemeen klassement werd een dag later overgedragen aan de Fransman Alaphilippe. Triomf Groenewegen Het lichaam van Groenewegen moest natuurlijk herstellen van de opgelopen klap in de eerste rit. Desondanks mengde hij zich al snel weer in het sprintersgeweld. Hoewel nog altijd niet helemaal hersteld en met een pijnlijke heup eindigde hij in de vierde etappe (gewonnen door Viviani) als vijfde. Enkele dagen later sloeg hij in rit 7 zelfs toe. De 26-jarige Amsterdammer drukte zijn wiel net iets eerder dan Ewan over de streep. Na een week in ’s werelds grootste wielerronde had Jumbo-Visma zo al het derde dagsucces te pakken. „Het was close, maar ik ben hier ontzettend blij mee”, straalde Groenewegen na zijn overwinning. „Ik wilde natuurlijk op de eerste dag van de Tour het geel al pakken, dat hoef ik niet onder stoelen of banken te steken”, vervolgde hij. „Dat zoiets dan niet lukt omdat ik val is wel even een hele grote teleurstelling. Want de druk zat er vol op.” Klasse Van Aert Het hield maar niet op voor Nederland. Het volgende succes werd behaald in de spectaculaire tiende etappe, vooral gekenmerkt door de waaiers. Het werd een dag vol gemengde gevoelens. Zo misten Groenewegen en Teunissen de slag bij de ontstane waaier en verspeelde George Bennett zijn klassement. Maar daar was ineens Wout van Aerts en ook de oplettende Kruijswijk, die door in de voorste groep te zitten misschien wel de basis legde voor de gedroomde eindklassering (3e). Zo kreeg de dag van Jumbo-Visma kreeg uiteindelijk toch een mooi einde. Van Aert klopte in de eindspurt de toppers Viviani (2e), Ewan (3e), Michael Matthews (4e) en Sagan (5e). Later zou de Belg in de individuele tijdrit zwaar ten val komen, waarbij zijn heup werd opengereten. Van Aert werd overgebracht naar het ziekenhuis en is naar verwachting enkele maanden uit de roulatie. Droom Kruijswijk komt uit Lange tijd hield Kruijswijk zelfs zicht op de eindzege in de Ronde van Frankrijk. De laatste Nederlander die dat lukte, was Joop Zoetemelk in 1980. Zelf hield de 32-jarige Brabander zijn vizier vooral gericht op een podiumplek. De Tourzege bleek uiteindelijk te hoog gegrepen. Team Ineos was met Bernal en Thomas gewoonweg te sterk, al moest de formatie samen met Jumbo-Visma nog wel alle zeilen bijzetten om de verrassende leider Alaphilippe in de Alpen uit het geel te fietsen. Waar de laatste drie Alpenritten voor het nodige spektakel moesten zorgen, eindigde de Tour eigenlijk een beetje in een anti-climax. Dat kwam vooral doordat de 19e etappe vanwege plotseling noodzweer, modderstromen en gladde wegen werd gestaakt. Daardoor kreeg het publiek niet meer het verwachte spektakel op de laatste aankomst in Tignes te zien. Bernal was de grote winnaar, omdat hij op de enerlaatste klim de aanval had geopend en zo het geel van Alaphilippe overnam. Kruijswijk stapte met een dubbel gevoel van zijn fiets. De tactiek van Jumbo-Visma was krachten sparen om vervolgens in het slotstuk toe te slaan. We zullen nooit weten voor welke impact die dadendrang had gezorgd. Ook de twintigste rit werd ingekort. Twee bergen werden geschrapt en 59 kilometer koers en de slotklim van Val Thorens bleven over. Vooral Jumbo-Visma reed op de 33 kilometer lange klim alles op een hoop en daardoor schoof Kruijswijk eigenlijk zoals verwacht door naar de derde plek. De krachten van Alaphilippe waren inmiddels wel verdwenen. En zo stond ’Stevie’ zondag in Parijs naast Tourwinnaar Bernal en nummer twee Thomas op het podium. Niet nóg een zege Groenewegen kreeg zondagavond een final chance in de slotetappe, nog een uitgelezen kans om de ultieme kroon op al het succes te zetten. De Amsterdamse spurtbom was opnieuw favoriet. Helaas moest hij wederom in deze Tour Caleb Ewan voor zich dulden, die met drie victories de succesvolste sprinter is. En dat is juist de status die Groenewegen wilde hebben.