’Broodje kroket niet om vertrek bij Feyenoord te forceren’

Wie is Michiel Kramer? Omschrijf jezelf eens in vijf woorden. „Ik ben behulpzaam, zorgzaam, bescheiden, winnaar en… Ik moet er nog één hè? Misschien moeten anderen dat maar over mij zeggen. Teamgenoten zeggen wel vaak dat ik anders ben dan dat ze van tevoren dachten. Dat komt omdat er een bepaald beeld is geschetst van mij als voetballer, maar ook van de persoon buiten het voetbal. Ik heb een stempel. De media creëren dat beeld, maar ik zelf ook deels. In het begin van je loopbaan zeg je wel eens dingen waarvan je achteraf denkt: waarom zei ik dat? Maar mensen die mij leren kennen, komen er al snel achter dat ik heel anders ben. Er is altijd waardering geweest van de mensen met wie ik gewerkt heb in het voetbal. Vraag de mensen bij mijn oude clubs FC Volendam en NAC maar eens wat ze van mij vinden. Ik weet zeker dat er niets negatiefs wordt gezegd.” Je antwoord sluit gelijk mooi aan op de volgende vraag: hoe belangrijk is het voor je wat anderen van je denken? „Wat de buitenwacht vindt, vind ik niet belangrijk. Wat mijn vrienden en familie vinden natuurlijk wel. Als zij me ergens op aanspreken, zal ik daar zeker naar luisteren. Kijk, ik ben altijd mezelf en zeg wat ik denk. Dat kan anders geïnterpreteerd worden. Ik kan daar ook niet veel aan veranderen. Dat journalisten hun mening geven in praatprogramma’s begrijp ik, prima. Dat wordt van hen verwacht. Analisten? Die begrijp ik soms niet goed. Vooral oud-profvoetballers. Zij weten als geen ander hoe een voetballer in elkaar steekt, maar branden ze nadat ze gestopt zijn dan wel tot op het bot af. Ik snap niet dat oud-spelers, soms zelfs oud-topspelers, zich af en toe niet goed lijken te kunnen verplaatsen in de spelers. Dat gebeurde bijvoorbeeld toen ik tegen Fortuna Sittard uit frustratie een overtreding maakte, omdat ik 45 minuten lang geen bal aangespeeld kreeg. Dan vind ik dat daar best een beetje begrip voor mag zijn, ook al is de actie misschien niet handig.” Wanneer heb je voor het laatst gehuild? „Pfoe, dat is lang geleden. Ik denk twee jaar geleden na Vitesse-Sparta, toen ik een rode kaart kreeg vanwege dat incident met Alexander Büttner. Ik kwam thuis na de wedstrijd. Mijn vrouw keek me aan en zei: ’Dat was niet zo handig hé?’ De manier waarop ze dat zei, dat kwam ineens even binnen. Ik werd daarna voor zeven wedstrijden geschorst, waardoor mijn seizoen bij Sparta ten einde was. Dat vond ik erg, want ik ben altijd goed opgevangen door de mensen van de club.” Als je geen topsporter was geweest, wat dan? „Dat is een lastige vraag. Dan denk ik dat ik iets maatschappelijks of in de zorg had gedaan. Ik zou wel een grote groep mensen willen inspireren om iets goeds te doen. Maar het is voor mij heel moeilijk om te bepalen wat ik echt was gaan doen als ik geen voetballer was geworden, omdat ik al zo lang in deze wereld actief ben. Ik ben niet anders gewend dan dit leven.” Op welke muziek train je het vaakst? „Dat is echt op van alles. Vorige week luisterden we hier nog naar André Hazes, maar ik luister ook wel eens naar Ludovico Einauldi. Wat ik absoluut niet kan aanhoren? Nou, hardcore vind ik voor even leuk, maar dat hoef ik niet de hele dag te horen.” Waarover ben je tot nu toe (in je leven) het meest tevreden? „Dat is een makkelijke, namelijk over mijn gezin. Ik ben heel erg gelukkig met mijn vrouw, mijn kinderen en mijn familie. Ik ben zelfs trots op ze, al zeg ik dat misschien niet altijd tegen ze. Waarom niet? Zo ben ik gewoon niet echt. Maar ik ben het wel. Ik denk dat ze dat ook wel weten, ze weten ook hoe ik in elkaar zit.” Stel je mocht één gebeurtenis uit het verleden veranderen, wat zou je dan kiezen? „Dan denk ik toch dat gedoe met dat broodje kroket bij Feyenoord. Omdat ik daar zo lang gezeur over heb gehad. Mensen denken nog steeds dat ik dat deed om een vertrek bij Feyenoord te forceren, maar dat is echt onzin. Er zat helemaal geen gedachte achter. Ik had op dat moment zes uur niet gegeten en had gewoon honger. Misschien was het niet handig, maar ik heb er een boete van Feyenoord voor gehad en die heb ik ook gewoon geaccepteerd. Ook dat moment heeft invloed gehad op het beeld dat sommigen van mij hebben. Terwijl het om zoiets lulligs ging. Daarom zou ik die gebeurtenis wel willen veranderen.” Hoe ziet jouw leven er straks uit na je profcarrière? „Lastig. Ik wil sowieso veel tijd doorbrengen met mijn gezin en misschien nog met mijn vrouw een reis door Amerika maken. Mijn vrouw en kinderen hebben zich natuurlijk jaren moeten schikken naar mijn carrière. Daarom wil ik dat inhalen. Verder wil ik misschien wel iets maatschappelijks doen, of iets voor kinderen. Jeugdtrainer? Ik sluit niets uit, maar weet het op dit moment nog niet of dat iets voor mij is. Mocht ik niet meer actief blijven in de voetbalwereld, dan kan ik daar heel makkelijk afscheid van nemen.”