"Weet je hoeveel renners dat bot al eens hebben gebroken? M’n broer Norbert zei steeds tegen me dat ik geen echte coureur ben, omdat mijn sleutelbenen nog heel zijn. Nou, dat hoeft hij me nu niet meer te vertellen”, merkt Poels deze zaterdagmorgen op in het restaurant van het hotel, terwijl de kok van Sky hem een omelet bezorgt en een halve advocado in stukjes snijdt.

"Ik had je eerst willen vragen dat eitje op bed te komen brengen, maar dat vond ik wat ver gaan’’, vertrouwt hij de Engelsman lachend toe.

Tenerife

"Nee joh, niet te dramatisch doen over deze blessure. Woensdag word ik in Manchester geopereerd, dan gaat er een plaatje in die schouder en kan ik hopelijk snel weer op de hometrainer trainen. Ik denk dat mijn programma er niet onder hoeft te lijden. Ik zou nu toch een rustperiode hebben tot aan de hoogtestage eind maart, begin april. Ik verwacht dat ik gewoon met de rest van de ploeg mee kan naar Tenerife.’’

Onderhuids voelt Poels nog wel een beetje de pijn van de fatale schuiver, vrijdagmiddag in de snelle afdaling naar de finish van rit zes.

'Kneiterhard'

"Ik had in die laatste, steile beklimming gezien dat Luis León Sanchez niet meer zo lekker zat. Daarom dacht ik: nog even een paar speldenprikken uitdelen om te zien wat die opleveren. Ik mikte een beetje op de bonificatiesprint die vlak voor de finish nog lag. Wat er toen precies gebeurde, weet ik niet goed. Het wegoppervlak liep wat bol, volgens mij. Het was een dubbele bocht: eerst naar links, gelijk erna naar rechts. Het ging kneiterhard en ik kon de bocht niet meer houden. Het was remmen, remmen, remmen, en toen gleed mijn voorwiel weg. Het was echt een zware crash.

"Zo jammer. Ik reed écht goed. Vooral na die tijdrit had ik veel vertrouwen in mijn niveau. Weet je, dat is nog wel een positief punt van deze Parijs-Nice. Ik win de tijdrit, het klimmen ging heel goed, met andere woorden: mijn level is heel hoog. Daar houd ik me aan vast de komende tijd.’’

Wout Poels is hard gevallen.

Ⓒ screenshot