Op zo’n honderd kilometer van de finish kwam Dumoulin in de vierde rit van de Tirreno-Adriatico ten val. "Ik zat op een verkeerde lijn in de afdaling. Ik moest over een plek met zacht asfalt waarmee een gat was opgevuld. Het was alsof ik door een kuil reed. Daar schoof ik onderuit en viel hard op mijn borst. Ik kreeg even geen lucht. Het voelde net alsof je een voetbal in je maag krijgt. Ik had ook veel schaafwonden, precies op de plekken aan mijn linkerzijde waar ik in Abu Dhabi twee weken geleden ook al gevallen was. Ik heb het nog even geprobeerd, maar het ging niet meer. Ik had gewoon teveel pijn.”

Keelpijn

In Abu Dhabi zat het hem ook al niet mee. In de tijdrit, terwijl hij de snelste tussentijd had, werd hij geveld door een kapot versnellingsapparaat. Een dag later liep in de finale klim van Jebel Hafeet zijn achterwiel tegen de remmen en moest hij opnieuw van fiets wisselen. Vlak voor de Tirreno werd hij geveld door keelpijn en een verkoudheid. En net nu hij zich weer gezond voelde, valt hij hard in de koninginnenrit van de Tirreno.

Dumoulin was blij dat hij niks gebroken heeft. "Al heb ik wel veel last van mijn borst. Verder ben ik flink gekneusd en geschaafd. Dat is nooit fijn. Ik hoop met een paar dagen weer oké te zijn.”

Geen lichtpuntje

Of hij Milaan-Sanremo redt, komende zaterdag op het programma, is nog onduidelijk. "Daar heb ik nog niet over nagedacht. Dit is een zware domper, ik ben aan het balen. Tot dusver kan ik dit jaar nog geen enkel lichtpuntje ontdekken. Alle tegenslagen houden maar niet op."