Rinus van Kalmthout: ’Meedoen? Ik wil een icoon worden’

Nee, verwacht van deze tiener uit Hoofddorp geen voorzichtige teksten in aanloop naar zijn vuurdoop in de crème de la crème van de Amerikaanse racerij. Rinus van Kalmthout (19) wil dit jaar al voorin het veld te vinden zijn. Zijn seizoen start zondag namens Ed Carpenter Racing in St. Petersburg, Florida. „Ik wil dit jaar een race winnen. En als ik in de top-5 eindig in het kampioenschap, zou het helemaal een perfect seizoen zijn. Dit moet pas het begin zijn. Mijn doel is om in de aankomende twintig jaar in deze klasse te blijven. Meedoen? Ik wil een IndyCar-icoon worden.” Het zijn woorden die passen bij de bravoure van een agressieve coureur. Van Kalmthout heeft enkele jaren geleden bewust gekozen voor een avontuur in de Verenigde Staten, waar hij veel adviezen krijgt van zijn grote voorbeeld Arie Luyendyk. In Amerika maakt een racer sneller naam op basis van talent, in plaats van geld en contacten. „Kijk naar Nyck de Vries. Die is kampioen geworden in de Formule 2, maar kan niet de stap maken naar de Formule 1”, stelt Van Kalmthout. De Hoofddorper geeft een inkijkje in zijn voorbereidingen op zijn eerste seizoen bij de big boys. Het zien van de documentaire ’The Game Changers’ heeft hem aan het denken gezet. „Ik ben veganist geworden. Ik eet alleen nog plantaardig voedsel en voel me zóveel fitter. Van twee uur sporten per dag ben ik naar gemiddeld vier uur gegaan. Ik ben alsnog twee kilo aangekomen. Ik denk dat ik meer opgeef dan de meeste andere coureurs. Ik wil me volledig focussen op de IndyCar en leef om te racen.” Het IndyCar-seizoen kent zeventien races, op zowel (straten)circuits als de welbekende ovals. Van Kalmthout eindigde vorig seizoen in de talentenklasse – de Indy Lights – als tweede. Tijdens tests was de insteek om voor dit jaar een parttime stoeltje te bemachtigen in de hoofdklasse. Hij maakte echter zoveel indruk, dat Ed Carpenter hem direct het hele jaar voor de leeuwen gooit. Zondag staan in St. Petersburg zeker 150.000 toeschouwers op de banken. En wat te denken van dé hoofdmoot in deze klasse, de Indy 500, eind mei op de Indianapolis Motor Speedway met zeker 400.000(!) petrolheads op de tribunes. „Ik zal dan wel even denken: wauw, ik ben IndyCar-coureur. Die mensen komen allemaal naar mij kijken”, begint Van Kalmthout nu al te stralen. „Op de ovals ligt de topsnelheid rond de 378 kilometer per uur. We rijden zonder stuurbekrachtiging. Als coureur moet je echt vechten om de bocht door te komen. Het lijkt heel makkelijk, rondjes rijden, maar het voelt alsof je gezicht in de centrifuge zit. Na mijn eerste ervaringen in de voorbereiding viel ik bijna om toen ik uit de auto stapte. Zo duizelig was ik.” In de IndyCar zijn de verschillen tussen coureurs en auto’s kleiner dan in de Formule 1. Er zijn twee motorleveranciers: Chevrolet en Honda. Van Kalmthout rijdt met een krachtbron van Chevrolet. „Het is een stuk ruiger dan de Formule 1. Er gebeurt veel meer”, zegt de Nederlander, die niet kan wachten om te beginnen en om terug te slaan naar de critici. Zo plaatste concurrent Josef Newgarden zijn vraagtekens bij de jongste coureur op de grid. „Ja, ik zou nog te gretig zijn. Ik ben juist iemand die eieren voor zijn geld kan kiezen en ben zeker geen brokkenpiloot. Natuurlijk ben ik agressief, maar dat moet ook in het racen. Met de auto van Ed Carpenter is veel mogelijk. In deze klasse moet je maling hebben aan de rest. Met de helm op is iedereen mijn vijand. Daarbuiten is de sfeer juist heel gemoedelijk. IndyCar is nog heel open voor de fans.” Van Kalmthout rijdt met een feloranje helm. Hij merkt dat de support uit eigen land toeneemt. „Nederland is dankzij Max Verstappen echt een raceland aan het worden. En veel IndyCar-races zijn zondagavond Nederlandse tijd, dus goed te volgen. Rinus, uit Hoofddorp, in Amerika. Dat klinkt goed, toch?”