Een sprint aangaan op 250 meter van de streep staat normaliter gelijk aan ’zelfmoord’, behalve als je Mathieu van der Poel heet. Hij keek nog even om voor de vorm, maar spoot zo hard weg dat Danny van Poppel, die tweede werd, gezien het gat tussen de twee blij mocht zijn dat hij in dezelfde tijd werd gezet. „Het probleem van de meeste sprinters is dat ze meestal te lang wachten met aangaan. Dan zijn ze verrast als iemand eerder begint, zoals ik”, aldus ’Matje’ met een logica die eigenlijk alleen geldt als je gezegend bent met zijn supertalent.

Vorig jaar kroonde Van der Poel zich net als nu tot de eerste leider van de Noorse vierdaagse. Toen pakte hij nog een tweede ritzege, maar kwam hij in de tweede etappe op een geaccidenteerd parcours tekort om mee te spelen voor de eindzege. Morgen twijfelt hij tevens over zijn kansen met de steile slotklim (3,5 km à 11,8%) naar Melbu. „Ik heb Alexey Lutsenko bezig gezien, die lijkt me te sterk”, aldus Van der Poel, die inmiddels wel een reputatie heeft opgebouwd om iedereen te blijven verbazen. „Hopelijk, maar op die klim gaat dat normaal gezien niet gebeuren.”

Wereldkampioen

Het zou mooi zijn meegenomen, maar ’Matje’ is eigenlijk maar om één reden aanwezig in Noorwegen: om te vlammen tijdens het WK op de weg eind september in Yorkshire. Met een gemiddelde van bijna 49 kilometer per uur op zijn meter, kende hij een ideale eerste ’training’. „Ik rijd hierna nog de Ronde van Groot-Brittannië, daar zullen we wel op wegen rijden die we ook op het WK tegenkomen. Of ik dit jaar al wereldkampioen kan worden? Misschien wel, je moet erin geloven hè.”