De deur naar Tokio staat op het EK weer open voor de waterpolovrouwen

Mooi, dat optimisme. En zeker niet gespeeld. Havenga, al sinds 2006 in verschillende rollen betrokken bij de nationale waterpoloploeg, kan zich namelijk écht niet voorstellen dat Oranje voor een derde opeenvolgende keer op de Zomerspelen zal ontbreken. „We willen naar Japan. Dat niet alleen, we willen daar om de medailles meedoen. Daar is een pad voor uitgestippeld dat tot en met het OKT duurt”, licht hij toe. Teleurstelling weggespoeld Akkoord, de eerste twee kansen op kwalificatie (World League-finale en de WK in 2019) zijn verkeken, maar de teleurstelling daarover kan over twee weken al volledig zijn weggespoeld. Da’s een kwestie van de Europese titel prolongeren, of nog eenvoudiger, de EK-finale bereiken met het reeds voor Tokio geplaatste Spanje. En mocht dat niet lukken, dan liggen er in maart nog twee (en misschien zelfs) drie toegangskaarten klaar aan het einde van het olympisch kwalificatietoernooi in Triëst. Maar eerst het toernooi om de Europese heerschappij. Als eerste opponent in poule B wacht Israël, een week later is bekend waar Oranje is geëindigd na wedstrijden tegen Duitsland, Italië, Frankrijk en topfavoriet Spanje. Dat land joeg de meiden van de 45-jarige Rotterdammer in 2019 bijna het water uit tijdens de kwartfinale van de WK, al doet de eindstand van het duel (12-8) dat niet direct vermoeden. Pittige evaluatie „Er is een pittige evaluatie geweest van dat wereldkampioenschap. Want laat het duidelijk zijn: afgelopen zomer is er niet gepresteerd. Tot en met maart liep het nog goed, toen wonnen we de Europa Cup in Turijn, maar in Zuid-Korea haalden we ons gebruikelijke niveau niet”, vertelt Havenga. De oorzaak zat ’m bijvoorbeeld in de grote vermoeidheid van veel speelsters die her en der over de planeet clubverplichtingen hadden. Het spel was te voorspelbaar om tegenstanders te verrassen. Ook was er gedoe rond een keepster. „Er vloeide te veel aandacht weg naar andere zaken dan het waterpolo. Het ontbrak aan scherpte. Ja, ook bij mij”, geeft hij toe. Om het tij te keren en terug te klimmen naar het kaliber dat bij de Nederlandse vrouwen past – in Europa vrijwel altijd podiumwaardig – is een oude methode uit de kast getrokken. Sinds september wordt er dagelijks met de gehele selectie samen getraind in het zwembad op het KNVB-complex in Zeist. Vijf, zes dagen per week ligt de focus op de sport. De intensiteit is omhoog geschoten, spelpatronen konden makkelijker eigen worden gemaakt en zijn nieuwe systemen aangeleerd. Daarnaast is er veel energie gestoken in teambuilding en het verbeteren van onderlinge relaties. „Alles heeft ertoe bijgedragen dat de ploeg nu superfit is en een hele wedstrijd gas kan geven. Ik zie meer dynamiek en snelheid”, aldus Havenga, voor wie de terugkeer van de eerder gestopte doelvrouw Debby Willemsz een soort bonus is. Alle vertrouwen „Ik heb er alle vertrouwen in dat we het zullen redden. Iedereen trouwens in deze groep is dezelfde mening toegedaan. Over de Spelen wordt niet zo veel gepraat. Dit EK benaderen we als een EK waarop we maximaal willen scoren. Nederland behoort tot de top-6 van de deelnemers, met Spanje, Italië, Griekenland, Rusland en Hongarije. De Spaanse meiden hebben een olympisch ticket op zak, de rest jaagt er net zo hard op als wij. „Of de meiden me weleens wat over de Spelen vragen? Nee, da’s nog niet veel gebeurd. Joh, de meesten weten niet eens dat ik in 1996 in Atlanta en vier jaar later in Sydney meespeelde. Ik denk zelfs dat sommigen toen nog niet eens geboren waren, haha. Maar mooi was het toen!”