Het is logisch dat Ronald Koeman de KNVB inruilt voor FC Barcelona. De laatste interland is negen maanden geleden gespeeld en over het EK in 2021 valt niets zinnigs te zeggen. En het is altijd zijn droom geweest om die club te trainen. Koeman laat trouwens iets moois achter. Het geraamte staat, de speelwijze is duidelijk en eigenlijk kan het Nederlands elftal alleen maar beter worden. Helemaal als aanvallers als Boadu en Stengs zich verder ontwikkelen komend seizoen. Vandaar dat niemand in Zeist mag spreken van een hoofdpijndossier. De voetbalbond heeft een luxeprobleem. Opgeteld bij het gegeven dat er voldoende gekwalificeerde trainers rondlopen die erin kunnen stappen en geen ’nee’ zullen zeggen. Toen Koeman ’ja’ zei, lag Oranje volledig op zijn gat en stond niemand te springen om bondscoach te worden. Vandaar kon Koeman die clausule eisen om tussentijds te vertrekken. Enige hobbel voor de KNVB is dat niemand weet hoe de beste kandidaat-bondscoach kijkt naar een terugkeer in de voetballerij. Frank Rijkaard geniet van zijn rust en heeft meermaals gezegd dat ze hem niet meer zullen terugzien. Hij zou wel het beste passen bij deze spelersgroep. Rijkaards grote voordeel is dat hij niet de vervelende gewoonte heeft dat hij alles opnieuw wil uitvinden en uitleggen. Hij maakt het niet ingewikkelder dan het is en los van zijn mooie typerende onafhankelijkheid doet Rijkaard veel op gevoel. Hij kan heel goed omgaan met spelers en zijn status helpt hem bij jongens die in de top van Europa spelen. Maar ook Ruud Gullit met Henk ten Cate kan het doen of Bert van Marwijk of Louis van Gaal. Hoewel Van Gaal altijd alles naar zijn hand wil zetten, terwijl dit Oranje daar juist geen behoefte aan heeft omdat alles staat. Uiteindelijk gaat het niet om de bondscoach, maar vooral of hij goede spelers tot zijn beschikking heeft. Het maakt daarom nogal uit of je Memphis Depay in je team hebt of niet. Al zag je tegen Juventus, Manchester City en Bayern München dat hij na zijn zware blessure nog niet terug is op topniveau. Hij heeft tijd nodig om weer vermogen op te bouwen. Wel moet Depay uitkijken dat het optrainen van z’n bovenbeenspieren niet ten koste gaat van zijn snelheid, want hij vertoonde wel enige bodybuildertrekjes. Wat opvalt, ook bij Oranje zie je dat, is dat Depay de bal bijna altijd in de voeten vraagt. Terwijl hij de snelheid heeft om in de diepte aangespeeld te worden. Tegen Bayern ging hij eenmaal goed diep. Met twee snelle verdedigers in zijn nek en doelman Neuer die hem goed naar de zijkant dwong, lukte het niet om te scoren. Z’n pure snelheid is er misschien nog niet door zijn blessure; hij moet diepgaan en het vragen om de bal meer afwisselen. Zoiets maakt hem dreigender en completer als aanvaller. Dat is het verschil tussen top en absolute top, tussen Depay en Mbappé, Neymar en Di Maria. Zij hebben die diepgang en zijn continu dreigend. Daarom geef ik PSG zeker een kans tegen Bayern. In de diepte waren de Duitsers defensief kwetsbaar, terwijl daar de kwaliteit ligt van PSG.