Nederland was in Frankfurt in de finale met 2-0 te sterk voor Schotland, dat vertegenwoordigd werd door Peter Wright en Gary Anderson.

Van Gerwen was als eerste aan de beurt tegen Wright en nam vlot een 2-0 voorsprong. De Schot kwam vervolgens terug tot 2-2, maar de vijfde en zesde leg waren weer een prooi voor MvG, die Oranje daarmee aan het eerste punt hielp.

Hooggespannen verwachtingen

Daarna betrad Van Barneveld het podium, en de verwachtingen waren hooggespannen rond de Hagenaar. In de halve finale tegen Dimitri van den Bergh had Van Barneveld namelijk een fantastische partij gespeeld, die hij besloot met een gemiddelde van 113 en een finaleplaats voor Oranje. Tegen Gary Anderson had Van Barneveld echter weinig kans.

Anderson nam een 3-0 voorsprong en kreeg vervolgens drie pijlen voor het eerste punt voor Schotland, maar faalde. Barney kwam terug tot 3-1, maar het bleek uitstel van executie want de Schot won ook de vijfde leg.

Koppels

Daardoor moesten er zeker een derde en vierde partij aan te pas komen. In de derde wedstrijd werd er weer in koppels gegooid, en daarin herstelde Van Barneveld zich. Samen met Van Gerwen won hij met 4-1 van de Schotten, waardoor Van Gerwen het in de vierde wedstrijd kon afmaken.

En dat deed de Brabander. Via een klinkende 4-0 tegen Anderson bezorgde hij Nederland de vierde World Cup of Darts in de geschiedenis. Drie daarvan (2014, 2017 en 2018) werden door het duo Van Barneveld/Van Gerwen gewonnen, terwijl Barney in 2010 samen met Co Stompé de titel veroverde.