Italië, wielernatie in verval

Het is niet dat Davide Formolo (opgave elfde rit), Domenico Pozzovivo (niet meer gestart in de tiende etappe) of Fabio Aru (opgave negende rit) zich nou direct als de hemelbestormers hebben gepresenteerd sinds het vertrek vanuit Nice. Zó vroeg capituleren was evenmin voorzien. Wie daarna de ondankbare taak had ’s lands eer hoog te houden in de algemene rangschikking? Dat was alleen Damiano Caruso nog, de knecht van Mikel Landa bij Bahrain-McLaren. Omdat deze Siciliaan zich alle dagen in het hooggebergte ondergeschikt moest maken aan de soms onbegrijpelijke teamtactiek (zie de race naar de Col de la Loze), kostte hem dat minuten. Desondanks eindigt Caruso waarschijnlijk rond de elfde plaats in de algemene rangschikking, pakweg een kwartier achter de aanstaande winnaar van de 107e editie, Primoz Roglic. Dat is dan hét hoogtepunt voor de Italiaanse enclave (met zestien gestart) in de Tour. Want de kans is nihil dat er nog iemand de nul kan wegpoetsen als het gaat om ritzeges. Treurige feiten over een land dat de sport omarmt en oprecht van zijn helden kan houden. De Italiaanse coureurs hangen erbij in de belangrijkste koers van de kalender, en niet voor het eerst. Alleen wordt het van kwaad tot erger. Als good old Vincenzo Nibali er nog bij zou zijn – de 35-jarige Siciliaan rijdt om teamsponsor Segafredo te plezieren volgende maand de Giro – was het misschien anders geweest. Mits zijn mentale gestel in orde is, kan hij nog steeds kort eindigen. Maar dat is ’als’, en dat telt niet, erkent Valerio Piva, van 1982 tot eind 1991 een leuke professional en naderhand doorgegaan als ploegleider. Italië kan niet lang meer genieten van zijn enige topper op het gebied van de grote ronden. Nibali verbloemt al geruime tijd de schaarste aan kwaliteit. „Het is spijtig dat het zo is. Er zijn geen buitengewone talenten, maar we ontberen ook een vedette à la Mario Cipollini, Paolo Bettini of Marco Pantani. Zulke figuren laten de mensen dromen, met hun uitstraling en resultaten wisten ze het volk te binden. Dat lukt niet meer. Wielrennen boeit de jeugd niet genoeg, ik zie hoe de liefde verschrompelt. Zoals men in België ervoor leeft, dat is bij ons voorbij”, mijmert Piva hardop. Dat is het eind van de keten, oordeelt de algemeen manager van Trek-Segafredo, Luca Guercilena. Het gebrek aan interesse van het bedrijfsleven en lef om te investeren doen de bron opdrogen. „Aan het begin zit het dus net zo fout. Vanaf 2017 is er geen Italiaans team meer in de WorldTour. Herinner je je de jaren van de Wereldbeker (1988-2004, red.), toen we met vier of vijf ploegen waren vertegenwoordigd. Er dienen zich nog best veel talentrijke jongeren aan, maar waar kunnen ze terecht? Niet bij een topteam in eigen land. Zij die de stap durven te zetten naar een buitenlandse ploeg weten dat het een stuk zwaarder is zich zodanig te bewijzen dat ze het kopmanschap waard zijn. Verder hebben ze dan te maken met cultuurverschillen, de taal, allemaal extra hobbels. Ga er dan maar eens aan beginnen”, zegt Guercilena. „Onze laatste topgeneratie van coureurs”, schetst Piva, „is vrijwel volledig afkomstig van Liquigas dat in 2012 voor het laatst naamgevende sponsor was: De Marchi, Formolo, Viviani, Caruso, Bettiol en ook Nibali. Dat was een grote organisatie. Jonge renners in die dagen hadden een droom, een doel om voor te gaan: deel uit te mogen maken van dat team. Waar gaan de jonge gasten nu heen? Bardiani-CSF, Androni Giocattoli, of andere ploegen van het tweede niveau. Dat is een heel ander soort toekomstperspectief.” Daarom is het volgens Guercilena veel moeilijker een Italiaanse investeerder te vinden die het aan durft een team te starten, dan de opvolger voor Nibali te traceren. „Overtuig op dit moment een ondernemer maar eens geld te steken in de wielersport. Het verleden, met alle dopingverhalen, is een huizenhoge drempel; bovendien heeft corona onze economie een mokerslag toegediend. Wat evenmin meewerkt: een team moet opboksen tegen de ploegen die door landen worden ondersteund (Astana, UAE Emirates, Bahrain en Israel, red.). Dat schrikt ook nog eens af.” Toch wil hij niet somber afsluiten. „Drie, vier jaar, dan hebben we iemand die Vincenzo doet vergeten. Als ik de resultaten in de etappekoersen bekijk van de -23 jaar-categorie, draaien de Italianen goed mee. Er is toekomst”, aldus Guercilena. Piva: „Nou, ik zie ze nog niet, de renners met iets speciaals…” Bekijk hier de uitslagen, het etappeschema en de standen in diverse klassementen in de Tour de France.