Racelegende Cor Euser (63): ’Ik hoor mijn hele leven al tot de risicogroep’

Tijdens de Gamma Racing Day op het TT Circuit Assen is hij - uiteraard zou je zeggen - niet alleen weer van de partij maar ook nog bijna net zo snel als in zijn gloriejaren waarin hij het onder ander opnam tegen de eveneens legendarische Braziliaanse coureur Ayrton Senna. In de Supercar Challenge liet hij aantoonbaar merken dat het gaspedaal van zijn Marc II V8-wagen geen benul heeft van de leeftijd van de 63-jarige coureur. Dat hij in deze turbulente coronatijd tot de risicogroep wordt gerekend, weerlegt Euser lachend: „Risicogroep? Ik hoor mijn hele leven al tot de risicogroep.” Hij ondervond dat aan den lijve in 2012 op het circuit van Zolder. Omdat het gas bleef hangen schoot hij met zijn Marcos LM600 van de baan en knalde tegen de bandenstapel en in de muur. „Dat was de zwaarste crash in mijn leven. Op het moment van de impact was de snelheid 185 km/uur”, herinnert zich de taaie coureur uit Herpen. Hij komt uit het gebied dat in het begin van de coronacrisis als brandhaar werd gekenmerkt. Hoewel hij overwegend weinig van het virus zegt te hebben gemerkt, behalve dat hij maandenlang niet kon racen „en dus niks verdiende” en de tijd daarom maar invulde met de restauratie van zijn oude racewagen, zag hij toch wat het virus voor ellende kan veroorzaken. Met zijn vrouw Elly had hij gegeten in een restaurant in Oss, waar de eigenaresse niet veel later werd geveld door het Covid 19-virus en nu al maandenlang op de intensive care ligt. „Zo’n sterke vrouw en nu is zij een kasplantje. Zo triest. Toen we daar aten hebben we haar nog een knuffel gegeven voordat zij op vakantie naar Italië ging. Een paar dagen later moest zij ziek terugkeren. Gek genoeg heeft zij niemand geïnfecteerd, haar familie niet, de klanten niet”, vertelt Euser over het drama. Haar dochter Anna vertelde in de tv-show van Jinek dat communiceren met haar moeder Anneke nog altijd moeizaam gaat. Met behulp van het knipperen van de ogen en een letterkaart komen ze er vaak wel uit. Het zijn rare, ongewone tijden. Ook bij de tiende editie van de Gamma Racing Day waar maar een beperkt aantal toeschouwers waren toegelaten. „Bij elke persconferentie van premier Rutte en vicepremier De Jonge kreeg ik buikpijn”, bekende organisator Lee van Dam in de vrees dat nog strengere coronamaatregelen zouden worden aangekondigd. „Daarom zijn we trots dat we het toch voor elkaar hebben kregen om het evenement door te laten gaan”, vulde zijn dochter en producer Hilde aan. Met de ervaring van het voorgaande DTM-evenement is met man en macht gewerkt om de GRD te laten slagen. Vooral uit het feit dat bij de DTM mensen op de tribunes niet de voorgeschreven afstand tot elkaar in acht namen en bij de horecagelegenheden opeenpakten, is lering getrokken. Het Drenthe College stelde dertig beveiligers in opleiding ter beschikking om het publiek eventueel te vermanen, terwijl vanuit de vierde verdieping van de TT-burelen ’spionnen’ met verrekijkers de tribunes in de gaten hielden. „Het is geen gezonde manier om een evenement te organiseren, maar kennelijk noodzakelijk gezien de huidige coronacrisis die voorlopig nog wel even gaat duren”, geeft Van Dam spijtig toe. Maar zoals Peter Grondel die namens Autosport Competitie Noord Nederland (ACNN) races zonder publiek organiseert, aangeeft: „Als je niks doet, gebeurt er ook niks. Terwijl het nu wel kan.” Oude tijden herleven Toch deed Erik van Loon op het TT Circuit Assen oude tijden herleven met een demo met zijn Ferrari F93A uit 1993, waarmee Jean Alesi nog heeft gereden. Voor de 52-jarige Brabantse zakenman en eigenaar van Van Loon Vlees is met dit speeltje een jongensdroom uitgekomen. De rode Ferrari met het bekende logo van het steigerend paard is zijn paradepaardje. „Daarmee ga je zo snel dat het met niks te vergelijken valt, terwijl ik toch wel wat gewend ben. Het is echt spannend om ermee te rijden. Eigenlijk is de wagen de baas over mij”, zegt de ’vleesvorst’ die nog steeds actief is in de autosport en met name met rallywagens. Hij mag zich inmiddels zelfs tot de vaste groep Dakar-routiniers rekenen. „Ik ben ooit in 1993 naar de Formule 1-race in Spa geweest. Niet eerder zag ik de Formule 1 van zo dichtbij. Ik zat op de berg bij Blanchimont te kijken en kreeg kippenvel toen ik de twee Ferrari’s in de opwarmronde naast elkaar de heuvel zag opkomen. Het leek me een droom om in zo’n Ferrari te rijden. Alleen kon ik het mij toen niet veroorloven”, verklaarde de inmiddels gefortuneerde ondernemer, die in de Quote 500 op een vermogen van 390 mln werd ingeschat. Op latere leeftijd kreeg hij de kans zo’n fraai Italiaans exemplaar te bemachtigen. In Ierland mocht hij met de F93A rijden. Het museumstuk was nog in perfecte staat en stond nog in de originele lak. De pneumatische schakeling en de 3,5 liter 12 cilinder krachtbron die 745 pk levert, waren eveneens bestand tegen de tand des tijds. „Helaas was het destijds geen winnende auto, maar ik was meteen verkocht. Die Ferrari was mijn ultieme droom”, vertelde de raceliefhebber die zowel op de zaterdag als zondag met oorverdovend gebrul over de piste raasde. Waardoor zijn demo’s en oud-Formule-coureur Robert Doornbos met zijn ritjes in de 2seater-Formule 1 toch enige glans aan de Gamma Racing Day gaven, ondanks alle beperkingen. De gevolgen van de coronacrisis was ook te merken bij de Superkarts waar maar 26 in plaats van 60 deelnemers aan de start verschenen. Tom Meylink, de Nederlandse FIA-vertegenwoordiger, vertelde dat de Engelse deelnemers die meer dan de helft van het veld vullen, in quarantaine thuis waren gebleven.